بُريدة بن الحُصيب [1]

هنگامى كه پيامبر اسلام9 از مكه به مدينه مهاجرت مى فرمود، بريدة بن الحُصيب [2] مشهور به اسلمى در منزل غميم به حضور حضرت شرفياب شد و در حدود هشتاد خانواده از قبيله اش اسلام آوردند و به وطن خود برگشتند تا پس از جنگ احد به مدينه انتقال يافت و ساكن آنجا گرديد. او در جنگهايى كه پس از احد واقع شد شركت داشت [3] همراه پيامبر9 در شانزده جنگ حضور داشت [4] و در صلح حديبيه نيز حضور داشته و جزو اصحاب بيعت رضوان [5] مى باشد. در اين مدت ساكن مدينه بود تا آنكه بصره فتح شد، در آنجا خانه اى ساخت و ساكن بصره گرديد; در فتح خراسان و شهرهاى ايران جزو لشكريان اسلام بود و پس از استقرار اسلام در ايران ساكن مرو گرديد و در زمان خلافت يزيد بن معاويه در همان جا وفات يافت و به خاك سپرده شد ولى فرزندانش در مرو ماندگار شدند. [6] سایر محورهای این مقاله عبارتند از:

1. پيامبر9 و توصيف بريده
2. اسلام بريده
3. بريده و على بن ابى طالب7
4. بريده در دفن فاطمه3
5. بريده و اعتراض بر ابوبكر و عمر
6. بريده و حضور در جنگ ها
7. بريده، راوى احاديث پيامبر9
8. سرانجام  بريده

[1]. محقق: فرهاد علیزاده

[2]. بريده: به ضم باء و فتح راء و سكون ياء، حصيب به ضم حاء و فتح صاد

[3]. الاستيعاب، ابن عبدالبر 1:185 و اسدالغابة، ابن اثير 1:10-209 .

[4]. تاريخ مدينة دمشق، ابن عساكر 71:379 و الاصابه، ابن حجر 1:418 .

[5]. داستان بيعت شجره يا بيعت رضوان اين چنين است : هنگامى كه رسول خدا9از مدينه به مقصد عمره و زيارت خانه كعبه با جمعيتى در حدود 1400 نفر حركت كردند و به حديبيه رسيد، شترى كه پيامبر9بر آن سوار بود خوابيد و هر چه به او فشار آوردند حركت نكرد. پيامبر9فرمود: عادت اين شتر چنين نبود وليكن همان دستورى كه فيل سفيد را هنگامى كه اصحاب فيل او را به طرف مكه مى بردند، بازداشت اين شتر را بازداشته است. سپس عمر بـن خطاب را خواست تا به مكه بفرستد و از اهل مكه اجازه بگيرد تا وارد مكه شوند، و خانه خدا را زيارت كنند و قرباني ها را بكشند و برگردند. عمر گفت يا رسول الله! مرا در مكه خويشى نيست و از قريش مى ترسم ولى كسى را كه در مكه محترم است به شما معرفى مى كنم و او عثمان بـن عفان است. پيغمبر عثمان را خواست و فرمود به مكه نزد ابوسفيان و بزرگان قريش برو و به ايشان بگو كه ما براى جنگ نيامده ايم، خانه كعبه را زيارت و شتران خود را نحر مى كنيم و برمى گرديم. عثمان رفت و برگشتش طولانى شد، به پيغمبر و مسلمانان خبر رسيد كه عثمان را كشتند; حضرت ناراحت گرديد و فرمود : از اينجا برنمى گرديم تا با قريش بجنگيم، سپس مسلمانان و يارانش را به تجديد بيعت دعوت كرد و خود به درختى تكيه داد و مردم مى آمدند و با وى به اينكه از جنگ فرار نكنند بيعت مى كردند و در اين موقع اين آيه شريفه نازل گرديد:(لَقَدْ رَضِيَ اللّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَ أَثابَهُمْ فَتْحاً قَرِيباًوَ مَغانِمَ كَثِيرَةً يَأْخُذُونَها وَ كانَ اللّهُ عَزِيزاً حَكِيماً); خدا از مؤمنين خشنود شد به جهت آنكه در زير درخت با تو بيعت كردند و از صبر و يقينى كه در دل داشتند آگاه شد، پس اطمينان و قوت قلب به ايشان بخشيد و پيروزى بزرگ و غنيمتهاى سرشارى به ايشان پاداش داد. نزول اين آيه شريفه براى آنانكه از ياران پيغمبر در اين بيعت شركت داشتند مقام و فضيلتى اثبات كرد. (مجمع البيان، طبرسى 9:178).

[6]. الاستيعاب، 1:185 و اسدالغابه 1:210 جهت توضیح بیشتر رک:جلد چهارم دایره المعارف صحابه پیامبر9