نام

مطالعه و کراپ، بارگذاری و تگ زنی مجله تهران مصور از آذر 57 تا مرداد 58

هدف

فیش‌برداری و تگ‌زنی اطلاعات مهم مجله جهت استفاده در پروژه‌های تاریخی، سیاسی، اجتماعی

تاریخ شروع

فروردین 1400

چشم‌انداز اتمام

شهریور 1400

مجری

حسام الدین رستمی

محققین

محمدرضا امینی- سعید امینی

میزان پیشرفت

100 درصد

کلیات

مجله تهران مصور در چهار بازه زمانی انتشار یافته، که اولین دوره آن با صاحب امتیازی عباس نعمت مربوط به سال های 1308 تا 1320 می‌باشد. محتوای مجله غالبا به مسائل اجتماعی، سیاسی، طنز و اخبار روزمره می‌پرداخته که از استقبال نسبتا خوبی هم برخوردار بوده است. در سال 1320 برای مدتی فعالیت این مجله متوقف می‌شود. فعالیت مجله مجددا در خرداد 1321 شروع و با حضور سردبیران مختلفی ادامه پیدا می‌کند و تا سال 1353 که به دنبال اعلام توقیف برخی از روزنامه‌ها و مطبوعات توسط امیرعباس هویدا ، مجله بسته می‌شود.

به دنبال فضای باز سیاسی در روز های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی بار دیگر این مجله فعالیت خود را از آذر ماه سال 1357 با مدیریت مجدد عبدالله والا و سردبیری مسعود بهنود آغاز می کند. با وجود اینکه حکومت طاغوتی شاهنشاهی هنوز به طور کامل از بین نرفته بود، محتوای شماره‌هایی که در ماه‌های آذر، دی و بهمن به چاپ میرسید نسبت به مسئولان وقت پهلوی بسیار انتقادی است. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ابتدا همسویی خوبی با امام خمینی و نیروهای اصیل انقلابی از خود نشان داد اما طولی نکشید که رویکرد مجله عوض شد. اولین مطالب انتقادی که از سوی این مجله متوجه انقلاب گردید بر سر نوع رفراندوم تعیین نظام سیاسی بود که برخی از نویسندگان این مجله معتقد بودند این مدل برگزاری که فقط پرسشگری در رابطه با نظام جمهوری اسلامی ایران آن هم بصورت آری_خیر، روشی غیردموکراتیک می‌باشد.

از جمله مسئله دیگری که زاویه نگاه این مجله با انقلاب را نشان می‌دهد بحث مجلس موسسان یا مجلس خبرگان قانون اساسی بود، که با گذشت مدتی از انقلاب این اختلافات بیشتر شد.این مطالب را می‌توان از نوع یاداشت‌های عبدالله والا و حسین مهری که قلمی تند داشتند و حتی گاهی با صراحت تمام از امام خمینی و اتفاقات ماه‌های ابتدایی انقلاب انتقاد می‌کردند متوجه شد. در این میان مسعود بهنود نسبت به همکاران خود رویکرد انتقادی ملایم‌تری نسبت به انقلاب داشت.

پوشش خبری و خط فکری مجله نسبت به گروه‌هایی که گرایشات چپ داشتند بیشتر از سایر مسائل بود. پرداختن ویژه به مطالبی با محوریت سازمان فدائیان و مجاهدین خلق گواه این مسئله می‌باشد. همچنین عملکرد دولت موقت نیز باب میل این مجله نبود و رویکرد انتقادی نسبت به بازرگان و کابینه‌اش و اشخاصی مانند صادق قطب زاده، ابراهیم یزدی، صادق خلخالی و گاهی هم ابوالحسن بنی‌صدر به چشم می‌خورد.

سرانجام با تصویب لایحه قانون مطبوعات در پی اتفاقات و حوادث روزنامه آیندگان این مجله نیز به جرم همکاری و وابستگی به ساواک برای همیشه تعطیل گردید.

این مجله از بازه زمانی آذر 1357 تا مرداد 1358 مورد مطالعه، فیش‌برداری و تگ زنی قرار گرفته است.