X
بیست‌وسومین نشست از سلسله‌نشست‌های «جمهوری اسلامی‌شناسی»، به همت کارگروه سیاست‌گذاری فرهنگی پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (علیه‌السلام) برگزار شد.
کتاب «آزادی در زندان؛ تجربه‌نگاری فعالیت تبلیغی یک روحانی در زندان» تازه‌ترین اثر منتشرشده توسط پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (علیه‌السلام) در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفت.
مجموعه سه‌جلدی «حیات روح خدا» با نگاهی تاریخی و مستند، سه دوره مهم از زندگی امام خمینی(ره) را روایت می‌کند؛ تلاشی ده‌ساله از دل پژوهشی گروهی برای ترسیم دقیق‌تر منطق رهبری و کنشگری حضرت روح‌الله در بستر زمانه خویش. این اثر، گامی نو در پاسخ به خلأهای روایت‌گری عالمانه از زیست‌جهان امام است.
اولاد، بزرگ‌ترین تعلقی است که انسان در دنیا دارد و اگر روزی بتوانی همچون حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) از تمام تعلقات دنیا و حتی فرزندت بگذری و از خود دنیایی‌ات هجرت کنی، آن وقت است که ملاقات باخدا ممکن می‌شود!
دهه‌ی پرمعنای «از قربان تا غدیر» فرصتی بی‌نظیر برای تأمل در رابطه‌ی عمیق عبودیت و ولایت است؛ پیوندی که اساس دین و روح حرکت مؤمنانه را شکل می‌دهد.
کتاب «ماهر جواب» نوشته حجت‌الاسلام محمد پورنوروز، پژوهشی نوآورانه و نظام‌مند است که با طراحی الگویی به نام «مجیب»، به تبیین راهبردهای مواجهه دانشی، مهارتی و بینشی با پرسش‌ها و شبهات دینی می‌پردازد. این اثر به همت پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (علیه‌السلام) منتشر شده و به‌عنوان منبعی علمی برای طلاب، مبلغان، و کنشگران فرهنگی در عرصه جهاد تبیین قابل بهره‌برداری است.
چهاردهم خرداد؛ سالگرد عروج آن یگانه دوران، امام خمینی (ره)
با فرارسیدن ایام سالگرد ارتحال ملکوتی حضرت امام خمینی (ره)، فرصتی مغتنم برای تعمق و بازخوانی مکتب فکری و عملی این بنیان‌گذار بی‌بدیل جمهوری اسلامی فراهم آمده است. در این میان، کتاب «مکتب امام خمینی به روایت رهبر معظم انقلاب اسلامی» به عنوان منبعی غنی و مستند، نقش کلیدی در شناخت عمیق‌تر این مکتب ایفا می‌کند. این اثر ارزشمند، با گردآوری بیانات رهبر فرزانه انقلاب، تصویری جامع از ابعاد گوناگون اندیشه و سیره امام راحل ارائه می‌دهد.
به مناسبت فرارسیدن سالگرد ارتحال ملکوتی حضرت امام خمینی (ره)، پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم علیه‌السلام سه اثر ماندگار خود درباره شخصیت، سیره و اندیشه‌های امام را بازنشر کرده است. این سه کتاب، هرکدام از منظری متفاوت به زندگی امام پرداخته و به فهم بهتر ابعاد شخصیتی و معنوی ایشان کمک می‌کنند.
یادداشت | محمد جواد فلاح (عضو هیئت علمی دانشگاه معارف اسلامی)
یادداشت | حبیبالله اسداللهی، مدیر گروه مطالعات فرهنگی پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (علیه‌السلام)
در مراسمی به مناسبت سالروز شهادت آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی، کتاب «الگوی سیاست‌ورزی شهید» که به همت پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (علیه‌السلام) تدوین شده است، رونمایی شد. این مراسم با حضور جمعی از مسئولان و اندیشمندان در سازمان تبلیغات اسلامی برگزار شد. این کتاب تلاشی برای مستندسازی علمی و تحلیلی سیره حکمرانی رئیس‌جمهور شهید است.
مخنف بن سُليم الازدى الغامدى [1]
نام و نسب او مخنف بن سليم بن حارث بن سعد مناة بن غامد غامدى است. او را از اهالى كوفه و عده اى او را از اهالى بصره شمرده اند. او دو برادر به نام هاى صقعب و عبدالله داشت. از فرزندان او مى توان ابومخنف لوط بن يحيى، صاحب اخبار و سيره را نام برد. [2] نقل شده، مخنف پسر خاله (يا دايى) عايشه بود. [3] او سه پسر به نام هاى عامر (معروف به ابو رمله)، حبيب و محمد داشته است. [4] سایر محورهای این مقاله عبارتند از :
1. اسلام آوردن مخنف
2. مخنف در زمان عمر
3. مخنف در زمان عثمان
4. مخنف در زمان امام على(عليه السلام)
5. مخنف و جنگ جمل
6. مخنف و جنگ صفين
7. مخنف و فتنه ابن حضرمى
8. مخنف و مالك بن كعب
9. خطبه امام على (عليه السلام)
10. مخنف و نقل روايت
11. سرانجام مخنف
[1]. محقق: عبدالرضا عسكرى
[2]. الاستيعاب، ابن عبدالبر 4 : 1467 و نيز رك: اسد الغابه، ابن اثير 4 : 352 و الاصابه، ابن حجر 6 : 46. لوط بن يحيى بن سعيد بن مخنف بن سالم ازدى غامدى، معروف به ابو مخنف، شيخ محدثان و راويان اخبار در كوفه بود. ابومخنف از چهره هاى اهل فضل و حديث به شمار مى رفت، و روايت هاى او مورد اعتماد بود و هنگامى كه سند به او مى رسيد همه سكوت مى كردند. از امام باقر(عليه السلام) روايت كرده است و گفته شده او از امام صادق(عليه السلام) نيز روايت كرده كه صحيح نيست. كتاب هاى زيادى نوشته است، از جمله: المغازى، السقيفه، الردة، فتوح الاسلام، فتوح العراق، فتوح خراسان، الشورى، قتل عثمان، الجمل، صفين، النهر، الحكمين، الغارات، مقتل أمير المؤمنين، قتل الحسن(عليه السلام)، قتل الحسين(عليه السلام)، مقتل حجر بن عدى و.... (رجال النجاشى، نجاشى : 21-320)كشى گمان كرده او از اصحاب امير المؤمنين و از اصحاب امام حسن و حسين(عليهم السلام)، شمرده شده است. اما صحيح آن است كه پدرش از اصحاب امام على(عليه السلام) بوده و خودش آن حضرت را نديده است. (الفهرست، شيخ طوسى: 205 - 204 و نيز رك: رجال الطوسى، همو : 81). علماى اهل سنت همچون ذهبى و دارقطنى و ابن معين، روايات ابو مخنف را غير موثق و ضعيف دانسته اند. (ميزان الاعتدال، ذهبى 3 : 20 - 419) ابن ابى الحديد نيز مى نويسد: ابومخنف از محدثين و شيعه نيست و از رجال شيعه شمرده نشده است. (شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد 1 : 147) علامه شوشترى پس از بحث درباره مذهب ابومخنف مى نويسد: هيچ كس امامى بودن او را نقل نكرده است و نهايت سخنى كه درباره او مى توان گفت آن است كه وى فردى غير متعصب و نزديك به مذهب ما بوده است. (قاموس الرجال، شوشترى 8 : 20-619) استاد يوسفى غروى نيز مى نويسد: نمى توان ابو مخنف را شيعه امامى دانست چرا كه از طريق او هيچ نقل بى واسطه اى از امام سجاد(عليه السلام) (م: 92 هـ) و امام باقر(عليه السلام) (م: 115 هـ) نرسيده است در حالى كه وى هم زمان با آن بزرگواران مى زيسته است. افزون بر آن، نه سال از دوران امامت امام كاظم(عليه السلام) (م: 148 هـ) را درك كرده است اما حتى يك حديث از آن بزرگوار به روايت ابومخنف ديده نشده است. علماى رجال شيعه همچون كشى و نجاشى و شيخ طوسى درباره مذهب او سكوت كرده اند. (وقعة الطف، يوسفى غروى : 28)
[3]. معجم رجال الحديث، خويى 19 : 115.
[4]. مستدركات علم رجال الحديث، نمازى شاهرودى 7 : 389. جهت توضیح بیشتر رک :جلد هفتم دائره المعارف صحابه پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله)