مدیرگروه علوم حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (ع) گفت:

امام حسن (علیه السلام)محل تلاقی و اجتماع دو دریای نور است

روابط عمومی پژوهشکده باقرالعلوم (علیه السلام) - مدیرگروه علوم حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (ع) گفت :امبرالمؤمنین علی (علیه السلام) دریای نورانی امامت و فاطمه (علیهاالسلام) دریای نور نبوٌت است، پس حسن (علیه السلام) محل تلاقی و اجتماع دو دریای نور است.

به گزارش روابط عمومی پژوهشکده باقرالعلوم (علیه السلام):حجت الاسلام والمسلمین مهدی اسماعیلی در سخنانی در مورد مناسبت های روزهای پایانی ماه صفرگفت: این ایام آمیخته با اندوهی مضاعف پس از ماه محرم و روزهای اسارت خاندان سید الشهدا(علیه السلام) است، چرا که خاطره از دست دادن رسول خدا، سبط اکبر امام مجتبی و هشتمین امام علی بن موسی الرضا(علیهم السلام)، دلها را آزرده و اندوه ها را چند برابر می کند.

وی افزود: اوٌلین مصیبت، رحلت پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) است، پیامبری که مظهر تجلٌی عظمت خداوند و منتخب به مقام رسالت و نبوٌت است، او که وجود با برکتش منشا برکات و فیوضات رحمانی و وسیله و نردبان صعود نیاز نیازمندان به محضر باری تعالی است. آن حضرت معجزه ای از معجزات خداوند است، زیرا لحظه لحظه ی زندگی اش خارق العاده و حیرت آور است، با آمدنش بتهای درون کعبه فرو می افتند، و کنگره قصر سلاطین درهم می شکند و سقوط می کند، دریاچه ای پر آب خشک می شود، و آتش بزرگترین معبد آتش پرستان پس از سالها روشنائی در خاموشی فرو می رود.

این محقق حوزوی افزود: در هنگامه بعثت و اعلان دستورهای الهی، معجزاتی متنوع و به تناسب بروز می دهد تا قلبها را به آئین جدید نزدیک نماید، امٌا از طرف قدرت مندان و صاحبان زر و زور و تزویر با بی مهری روبرو می شود و با روشهای گوناگون سعی در تخریب و نابودی وی در دستور کار قرار می گیرد، ولی از آنجا که پشتوانه او قدرتی است فوق همه قدرتها و اراده ای است بالاتر از همه اراده ها، سلامت و موفٌقیٌت او را تضمین نموده است،

وی ادامه داد: و لذا سختیها را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت و روز بروز به آرمانهای بزرگ الهی اش نزدیکتر می شد و با فتح پایگاه اصلی تجمٌع شرک ورزان پیروزی را به ارمغان آورد. و پس از بیست و سه سال تلاش سر انجام در روز دوشنبه بیست و هشتم ماه صفر دعوت دوست را با جان و دل پذیرفت، و خاندان رسالت آن روز را غم انگیز ترین روز تاریخ زندگی و روزی شوم اعلام کردند چرا که سر آغاز سر برآوردن کینه های نهفته از سالهای نه چندان دور دوران جاهلیٌت شد و شروعی بر اهانتها و جسارتها و ضرب و شتمها و شهادتها و اسارتها بود.

حجت الاسلام اسماعیلی خاطر نشان کرد: و ما امروز و پس از چهارده قرن از آن روزها شاهد نه تنها شروع بلکه تشدید دشمنیها و تبلیغات زهر آگین دشمنان پیامبر و اسلام در مهد آزادی و آزادگی و نظامهای سیاسی مبتنی بر اصول دمکراسی هستیم، تبلیغات مسمومی که در قالب فیلم و مقاله و کاریکاتور، زشت ترین توهینها را با بد ترین ترسیم از چهره و سیمای زیبا و ملکوتی اسلام و پیامبر آن به خواننده و بیننده منتقل می کنند، و این وحشت و ترس نه از اسلحه و بمب و خمپاره ساخت دست بچٌه مسلمانها است، بلکه ترس از نفوذ و تاثیر عقائد سالم و منطبق بر عقل وعلم آموزشهای اسلامی و نیاز روز افزون نسلهای جدید به پناهگاهی محکم بر اساس معنویٌت و ارزشهای روحی است که آن هم جز در آموزه های اسلام جای دیگری وجود ندارد.

وی با اشاره به شهادت امام دوم شیعیان ادامه داد: دوٌمین اندوه، شهادت ناجوانمردانه امام مجتبی(علیه السلام) با طرٌاحی و هدایت معاویه است، آن حضرت اوٌلین کسی است که نور نبوٌت و ولایت در او تبلور یافته است چون علی دریای نورانی امامت و فاطمه دریای نور نبوٌت است، پس حسن (علیه السلام)محل تلاقی و اجتماع دو دریای نور است، نور نبوٌت و نور امامت، و در در دامن این دو مظهر نور و با سرپرستی و عنایت رسول خدا رشد و بالندگی را آغاز، و شرافت و اوصاف و ویژگیهای اخلاقی را از دو منبع کرامت و بزرگواری به ارث می برد تا آنجا که حلم و برد باری آن حضرت در برابر دشمنی ها و نامردمی ها و زخم زبانها، خطرناک ترین و بزرگ ترین دشمنش (مروان حکم) را در برابر بزرگی شخصیٌت و رفتار کریمانه اش وادار به اعتراف می کند و می گوید: کوه های سر بر آسمان کشیده در برابر بردباری و خویشتن داری حسن (علیه السلام)حقیراند.

مدیر گروه حدیث پژوهشکده توضیحاتی در مورد علت صلح این امام داد و گفت: البتٌه صبوری و بردباری امام تنها به داستان صلح اجباری (نه بیعت) با معاویه نمی شود، بلکه زندگی امام مجتبی از آغاز تا انتها گواهی روشن بر حفظ خویشتن داری و مقاومت در برابر نااهلان و زشتگویان و منتقدان است، و صلح آن حضرت نیز مقدٌمه ای شد بر نهضت خونین و سرخ سید الشهدا (علیه السلام)چرا که اگر غیر از این روش انتخاب می شد امروز شاهد عظمت و شکوه جهان شمول حادثه غمگین عاشورا نبودیم.

اسماعیلی اضافه کرد: از لقبهای پر معنی و با ارزش حضرت مجتبی کریم اهل بیت: است، یعنی انسانی پارسا و با گذشت که هر بدی را با بدی پاسخ نمی داد مگر در مواردی خاصٌ و ویژه، صاحب سفره و اهل بخشش و کمک به نیازمند بود، بر سر سفره همیشه گسترده او گرسنه و غیر گرسنه جا می گرفتند و درب منزلش همیشه باز بود.

وی تأکید کرد: سرٌ مسموم نمودن و شهادت امام مجتبی نیز محصول همین رفق و مدارا و مردم داری بود که عاملی قوی در جذب مردم و گرایش به خاندان پیامبر و رنجاندن معاویه شده بود، و لذا در این اندیشه بود تا او را از بین ببرد که سر انجام بوسیله شریک زندگی اش و نزدیکترین فرد در خانه امام، نقشه شیطانی اش را با سمٌی کشنده اجرا می کند، و جامعه اسلامی و دوستداران اهل بیت را به اندوهی جانکاه و دائمی دچار می کند.

این مدیر پژوهشی در مورد سوٌمین عزاداری در پایان ماه صفر گفت: شهادت غریبانه امام هشتم حضرت رضا(علیه السلام) آخرین مناسبت است؛ آن حضرت نیز مانند اجداد بزرگوارش سه وظیفه و رسالت بزرگ بر عهده داشت، وظیفه اوٌل آشنا نمودن مردم با وظیفه بندگی و حقوق فردی و اجتماعی، و بیان بایدها و نبایدها است که همان واجبات و حرام های دینی است. وظیفه دوٌم تربیت افراد جامعه بر مبنای معارف دینی و آموزه های قرآنی است که همان ارشادها و راهنمائی های دلسوزانه و مشفقانه است. وظیفه سوٌم ریاست و رهبری مردم است که به معنای رسیدگی به مشکلات پیش آمده در زندگی و روابط فرد و جامعه است.

وی در پایان تأکید کرد: این سه وظیفه و رسالت، فرع بر یک اصل مهمٌ و لازم و ضروری است و آن دارا بودن دانش و آگاهی لازم در تحقٌق بخشیدن به این سه وظیفه است، که حضرت رضا(علیه السلام) با دارا بودن مقام عصمت و دانش موروثی به درستی انجام وظیفه کرد و شخصیٌت علمی خویش را در دهها مناظره و گفتگوی علمی با مطرح ترین چهره های علمی وابسته به دربار و دستگاه خلافت و رهبران و متفکٌران ادیان و مذاهب به اثبات رساند، و گویا سرٌ شهادت و مسمومیٌت امام را نیز باید در همین برتری علمی مشاهده نمود زیرا شهرت علمی و محبوبیٌت در بین مردم دو عامل اساسی و زمینه ساز در تحریک بیماری حسادت و تندخوئی در انجام اعمال شیطانی است.