وقتی برای معرفی جریان استکباری یهود که صهیونیست‌ها باشند، به آیات مرتبط با یهود استناد کنید، از طرف برخی جریان‌های فقه سنتی حوزوی پاسخ می‌شنوید: آیات مرتبط با یهود ربطی به یهود فعلی ندارد، می‌گویند اگر می‌گوید: «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَ الَّذينَ أَشْرَكُوا» (مائدة:۸۲) این آیه یهود زمان حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) را توصیف می‌کند که دشمن‌ترین افراد نسبت به مسلمانان بودند نه یهودیان کنونی.
آنها عملاً با این استدلال، هرگونه استناد به آیات قرآن نسبت به یهود فعلی را منتفی می‌دانند.
اما پاسخ اینکه:
اولاً: در آیات مرتبط با یهود و مثلاً همین آیه اشاره شده که یهودیان را دشمن‌ترین افراد نسبت به مسلمانان معرفی می‌کند، یهود موضوعیت ندارد؛ بلکه این آیات بر ویژگی‌های قوم یهود، دست می‌گذارد، ویژگی‌هایی که می‌بینیم همچنان در این قوم وجود دارد، مثلاً در آیه مذکور در ادامه می‌گوید نزدیک‌ترین انسان‌ها نسبت به مسلمانان را از جهت دوستی کسانی می‌یابی که می‌گویند ما نصارا هستیم و ادامه می‌دهد چرا اینها چنین هستند؟! چون مستکبر نیستند. «وَ لَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ قالُوا إِنَّا نَصارى ذلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسينَ وَ رُهْباناً وَ أَنَّهُمْ لا يَسْتَكْبِرُون» محوردوستی و دشمنی را می‌برد روی خوی استکباری داشتن و نداشتن و ما می‌بینیم این خوی استکباری، در صهیونیست‌ها جزو اصلی‌ترین ویژگی‌هایشان است. اگر یهودیان آن زمان را توصیف می‌کند: «وَ لَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَىٰ حَيَاةٍ» (البقرة: ۹۶) می‌بینیم همچنان هم همین‌طور هستند، اگر در آیات مختلف یهودیان را به قوم سرکش و متجاوز از حق توصیف می‌کند: «وَ كَانُوا يَعْتَدُونَ» (مائدة: ۷۸) می‌بینیم همچنان هم همین‌طور هستند. اگر آنها را رباخوار و حرام‌خوار توصیف می‌کند، «أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ» (مائدة: ۴۲) می‌بینیم همچنان مهم‌ترین جریان‌های سرمایه‌داری و ربا در دست آنهاست، اگر می‌گوید: به واسطه خود را نژاد برتر دانستن، به‌راحتی در حق دیگران ظلم و تجاوز می‌کنند، همچنان هم همین‌طور هستند. «قالُوا لَيْسَ عَلَيْنا فِي الْأُمِّيِّينَ سَبيلٌ» (آل‌عمران:۷۵)
ثانیاً: برخی آیات و روایات شیعه و سنی در مورد یهود، حاکی از فتنه‌انگیزی آنها در آخرالزمان است و این نشان می‌دهد این خط دشمنی و پلیدی همچنان و پیوسته در آنها حفظ شده است. در ذیل آیات: «وَ قَضَیْنا إِلى بَنِی إِسْرائِیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیراً» - «فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ وَ کانَ وَعْداً مَفْعُولًا» [اسراء:۴ و ۵] آمده است: فساد اول کشتن على بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) است و دیگری نیزه زدن به حسن بن على (علیه‌السلام) و برتری‌جویی و سرکشی بزرگ «و لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیراً» نیز مقصود: کشتن حسین علیه‌السلام است. در ادامه روایت مذکور آمده است: «فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما» یعنى هنگام پیروزى خون‌خواهان حسین (علیه‌السلام) «بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ» آنها مردمى هستند که خدا آنها را پیش از آمدن حضرت قائم علیه‌السلام بفرستد پس خونى (و مسئول خونى) از آل محمد بجاى نگذارند جز آنکه او را بکشند «و این وعدهاى است انجام شده» یعنى آمدن حضرت قائم (علیه‌السلام).(1)
در روایاتی از امام باقر (علیه‌السلام) نقل شده است، ایشان آیه «بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ» را می‌خواندند و فرمودند: «هو القائم و أصحابه اولی بأس شدید» مراد از این آیه حضرت قائم (ع) و یاران اویند که نیرومند و باصلابت هستند.(2) در حدیثى از امام صادق (ع) نقل شده است که پیامبر (ص) فرمودند: «هر کس بر بغض و دشمنى با ما بمیرد، یهودى محشور می‌شود!» سؤال شد: چرا یهودى؟ درحالی‌که آنها مسلمان‌زاده بودهاند؟! فرمودند: چون اگر دجّال خروج کند از سپاهیان او خواهند شد. «مَنْ أَبْغَضَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ بَعَثَهُ اللَّهُ یَهُودِیّاً قِیلَ وَ کَیْفَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ إِنْ أَدْرَکَ الدَّجَّالَ آمَنَ بِهِ»(3)
از پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله آمده در منابع اهل سنت روایت است: «قیامت برپا نمیشود تا این که مسلمانان با یهود بجنگند و [در این جنگ] مسلمانان، یهود را میکُشند تا جایى که یهودى پشتِ سنگ و درخت، پنهان می‌شود و آن سنگ و درخت می‌گوید: اى مسلمان، اى بنده خدا! این یهودى در پشت من پنهان است. بیا و او را بکُش.»
«لا تَقومُ الساعَةُ حتّى یُقاتِل المُسلمونَ الیَهودَ، فیَقتُلَهُمُ المُسلمونَ حتّى یَختَبئ الیَهودِیُّ وَراءَ الحَجَرِ والشَّجَرِ، فیقولَ الحَجَرُ والشَّجَرُ: یا مُسلمُ، یا عبدَاللّهِ! هذا یَهودِیٌّ خَلفِی فَتَعال فَاقتُلهُ».(4)
ثالثاً: ظاهر برخی از آیات اشاره شده در قرآن، قضایای حقیقیة است، نه قضیه خارجیة و مختص به یهودیان آن زمان نیست، مثلاً می‌گوید: «وَ لَتَجِدَنَّ» اینجا فعل مضارع بکار رفته که دلالت بر پیوستگی و استمرار در آینده دارد و این معنا که همیشه چنین است، در آن ظاهر است و جز با دلیل متقن نمی‌توان از این ظاهر دست کشید و دلیل محکمی برای منحصر کردن این آیات به یهودیان عصر نبی‌مکرم وجود ندارد. اگر می‌گوید: «وَ لَنْ تَرْضَىٰ عَنكَ الْيَهُودُ وَ لَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ» (بقره: ۱۲۰) باز فعل مضارع است و سیاق آِیه بیان یک قضیه همیشگی و ثابت است، نه اینکه این قاعده در قرآن جاوید برای صرفا پیروی از یهودیان و مسیحیان آن زمان گفته شده باشد!
رابعاً: یهود بعد از آنکه دین خداوند را به نژاد، منحصر کردند و به یک آیین تحریف شده معتقد شدند، بر همان اعتقادات و آیین تحریف شده تا امروز باقی‌مانده‌اند، آموزه‌هایی که ریشه اصلی روحیات استکباری و دنیاطلبی و جنایت‌کار شدن آنها است و صهیونیست‌های فعلی نیز همچنان بر همان آیین تحریف شده‌اند. امروز اگر نتانیاهو کاری می‌کند با یک نگاه ایدئولوژیک و مذهبی است و این نگاه در جریان یهودعصر نبی‌اکرم تا کنون ثابت مانده است، مثلا اگر قرآن می‌گوید آن قوم یهود زمان نبی اکرم (ص)، اعتقادی به آخرت ندارد، «وَ حَسِبُوا أَلَّا تَكُونَ فِتْنَةٌ فَعَمُوا وَ صَمُّوا» (المائدة: ۷۱) - «قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ» (الممتحنة: ۱۳) جریان صهیونیست نیز همچنان بر همین اعتقاد باطل باقی است و برهمین اساس به راحتی جنایت می‌کند، چراکه در عهد قدیم (تورات) که کتاب این قوم در آن زمان تا کنون است حتی نگذاشته‌اند یک آیه درمورد آخرت باقی بماند و خلاصه، اینکه آموزه‌ها و منابع اصلی این قوم در آن زمان و اکنون یکی است، نشان می‌دهد خط آنها تفاوتی نکرده است.
.................
پی‌نوشت: برخی جریان‌های یهود مانند یهودیان کشور خودمان به‌مرورزمان با تحقیق در آموزه‌های خود، برخلاف جریان صهیونیسم رو به اصلاح آنها رفته‌اند و مثلا در عقاید مرتبط با آخرت و بهشت و جهنم بسیار شبیه به عقاید دیگر ادیان توحیدی و اسلام را دارند.
پانوشت:
1. کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی (ط - الإسلامیة)، 8جلد، دار الکتب الإسلامیة - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق، ج 8؛ ص: 206 استفاده شده از ترجمه: کلینى، محمد بن یعقوب - رسولى محلاتى، هاشم، الروضة من الکافی / ترجمه رسولى محلاتى، 2جلد، انتشارات علمیه اسلامیه - تهران، چاپ: اول، 1364 ش، ج2، ص: 4 و عیاشى، محمد بن مسعود، تفسیر العیّاشی، 2جلد، المطبعة العلمیة - تهران، چاپ: اول، 1380 ق؛ ج2؛ ص281 و عروسى حویزى عبد على بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، چاپ چهارم، قم، انتشارات اسماعیلیان، 1415 ق، ج ۳، ص: ۱۳۸ و و بحرانى، سید هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، 5جلد، مؤسسه بعثه - قم، چاپ: اول، 1374 ش؛ ج 3؛ ص: 502.
متن حدیث: عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ شَمُّونٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمنِ الْأَصَمِ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ الْبَطَلِ: عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فِی قَوْلِهِ تَعَالى: «وَ قَضَیْنا إِلى بَنِی إِسْرائِیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ» قَالَ: «قَتْلُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام وَ طَعْنُ الْحَسَنِ علیه السلام. «وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیراً» قَالَ: «قَتْلُ الْحُسَیْنِ علیه السلام. «فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما»: فَإِذَا جَاءَ نَصْرُ دَمِ الْحُسَیْنِ علیه السلام «بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ»؛ قَوْمٌ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ علیه السلام، فَلَا یَدَعُونَ وِتْراً لآِلِ مُحَمَّدٍ إِلَّا قَتَلُوهُ. «وَ کانَ وَعْداً مَفْعُولًا»: خُرُوجُ الْقَائِمِ علیه السلام. «ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ»: خُرُوجُ الْحُسَیْنِ علیه السلام فِی سَبْعِینَ مِنْ أَصْحَابِهِ، عَلَیْهِمُ الْبَیْضُ الْمُذَهَّبُ، لِکُلِّ بَیْضَةٍ وَجْهَانِ، الْمُؤَدُّونَ إِلَى النَّاسِ أَنَّ هذَا الْحُسَیْنَ قَدْ خَرَجَ حَتّى لَایَشُکَّ الْمُؤْمِنُونَ فِیهِ، وَ أَنَّهُ لَیْسَ بِدَجَّالٍ وَ لَا شَیْطَانٍ، وَ الْحُجَّةُ الْقَائِمُ بَیْنَ أَظْهُرِهِمْ، فَإِذَا اسْتَقَرَّتِ الْمَعْرِفَةُ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ أَنَّهُ الْحُسَیْنُ علیه السلام، جَاءَ الْحُجَّةَ الْمَوْتُ، فَیَکُونُ الَّذِی یُغَسِّلُهُ وَ یُکَفِّنُهُ وَ یُحَنِّطُهُ وَ یَلْحَدُهُ فِی حُفْرَتِهِ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍ علیهما السلام، وَ لَا یَلِی الْوَصِیَّ إِلَّا الْوَصِیُ.
2. عن حمران، عن أبی جعفر (علیه السلام) قال: کان یقرأ: بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ ثم قال: «هو القائم و أصحابه اولی بأس شدید». عیاشى، محمد بن مسعود، تفسیر العیّاشی، 2جلد، المطبعة العلمیة - تهران، چاپ: اول، 1380 ق؛ ج2؛ ص281 و ج البرهان فی تفسیر القرآن؛ 3؛ ص505
3. عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مَنْ أَبْغَضَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ بَعَثَهُ اللَّهُ یَهُودِیّاً قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ إِنْ شَهِدَ الشَّهَادَتَیْنِ قَالَ نَعَمْ إِنَّمَا احْتَجَبَ بِهَاتَیْنِ الْکَلِمَتَیْنِ عَنْ سَفْکِ دَمِهِ أَوْ یُؤَدِّیَ الْجِزْیَةَ وَ هُوَ صَاغِرٌ ثُمَّ قَالَ مَنْ أَبْغَضَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ بَعَثَهُ اللَّهُ یَهُودِیّاً قِیلَ وَ کَیْفَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ إِنْ أَدْرَکَ الدَّجَّالَ آمَنَ بِهِ. برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، 2جلد، دار الکتب الإسلامیة - قم، چاپ: دوم، 1371 ق ج1؛ ص90. مشابه همین حدیث در (طوسى، محمد بن الحسن، الأمالی (للطوسی)، 1جلد، دار الثقافة - قم، چاپ: اول، 1414ق، ص: 649.) و در بحار به نقل از امالی شیخ صدوق نیز ذکر شده است: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت)، 111جلد، دار إحیاء التراث العربی - بیروت، چاپ: دوم، 1403 ق، ج27؛ ص218.
4. کنز العمّال: ج 14 ص 208 ح 38417 و مسند احمد، ج 2، ص 417؛ معجم احادیث الامام المهدى، ج 1، ص 312.