گزارش فعالیتهای گروه گلشن ابرار در آبان 1390 
حجت الاسلام عبدالصمد جودتی مدیر گروه گلشن ابرار، اهمّ فعالیتهای گروه گلشن ابرار در آبان 1390 را چنین ب یان کرد:
1- برگزاری 3 جلسه شورای علمی گلشن
در این نشستهای علمی پژوهشی، که با حضور اعضای شورای علمی گلشن ابرار، حضرات حجج اسلام آقایان: محمد جعفر طبسی، محمود مهدی پور، ناصر باقری بیدهندی، ناصرالدین انصاری، عبدالرحیم اباذری و عبدالصمد جودتی تشکیل یافت، بیش از 100 شخصیت علمی جهان تشیع اعم از آقایان و بانوان مورد نقد و بررسی قرار گرفتند که حدود 30 نفر از آنها حائز رای اکثریت اعضای جلسات قرار گرفتند.
2- برگزاری 3 نشست علمی و توجیهی پژوهشگران گلشن بانوان
در دو نشست اولیه از سلسله نشستهای گلشن بانوان که با شرکت همه بانوان پژوهشگر گروه گلشن ابرار و با حضور عالمانه استاد ناصرالدین انصاری تشکیل یافت، حاضران در جلسه با روش پژوهش و تحقیق آشنا و فنون تراجم نگاری را در محضر استاد تلمذ نمودند. در ابتدای این نشستها نیز حجت الاسلام جودتی مدیر گروه گلشن ابرار ضمن توجیه حضار نسبت به روش کار این پروژه، آنان را با هدف مهم این کار علمی – پژوهشی آشنانمود و با ارائه آئین نامه ها و فرمهای مربوطه بانوان حاضر را به رعایت دقیق آئین نامه، فرم مصاحبه و تحقیقات میدانی توصیه کرد.
در نشست سوم سلسله نشستهای گلشن بانوان نیز که با حضور مخلصانه استاد محمد جعفر طبسی و محققین مرکز تشکیل یافت، 3 مقاله از پژوهشهای بانوان ارائه و دفاع گردید که استاد ناظر جلسه ضمن تشویق پژوهشگران و ارزشمند دانستن این کار تخصصی، رعایت نکات دقیق تراجم نگاری را به حاضران گوشزد نموده و آنان را به اخلاص بیشتر در این کار دعوت کردند. در ابتدای این نشست نیز، دبیر جلسه خواستار ارائه گزارش عملکرد گذشته حضار شد و پس از نقد و بررسی آنها، محققین را به ارائه گزارش در دو هفته یکبار سفارش نمود.
3- برگزاری 5 نشست مجمع اهل قلم گلشن ابرار
با هدف استغنای محتوائی مقالات پژوهشی مجموعه گلشن ابرار، نشستهای 48 تا 52 مجمع اهل قلم با حضور حجت الاسلام و المسلمین استاد محمد جعفر طبسی و با شرکت فعال پژوهشگران این مرکز برگزار گردید.
دستور کار این پنج نشست علمی-پژوهشی، ارائه و نقد و بررسی شرح حال شانزده تن از شخصیت های تاثیرگذار از عالمان جهان تشیع بود که عبارتند از:
1- میرزا محمد باقر آشتیانی، سید علی حسینی میلانی، شهید سید محمد رضا خلخالی، سید حسن امین، سید محمد علی شاه عبدالعظیمی و آیت الله امامی کاشانی؛ نوشته: آقای محمد تقی ادهم نژاد
2- سید علی اکبر محب الاسلام، محمد ابراهیم نواب تهرانی و سید محمد حسین میرسجادی؛ نوشته: آقای محسن دریابیگی
3- شیخ عبدالله نعمة عاملی و ابومحمد نجم الدین عبدالله بن جعفر دوریستی؛ نوشته: خانم مهاجری
4- شیخ حبیب آل ابراهیم العاملی؛ نوشته: آقای مرتضی وطن پرست
5- شیخ مهدی حجار نجفی؛ نوشته: آقای سید مصطفی ابراهیمی
6- سید عبدالغفار مازندرانی؛ نوشته: آقای احسان جندقی
7- سید علی داماد تبریزی؛ نوشته: آقای مهدی جبرئیلی
8- سید حسن لواسانی نوشته آقای مجید رجبی
در این جلسات ترجمه عالمان فوق الذکر مطرح و کلیات مقالات با استقبال استاد ارزیاب و حاضران در جلسه قرار گرفت و استاد ناظر جلسه با دقت نظر نکات قابل توجهی را در راستای زیباتر شدن آثار مکتوب و اصلاح و تکمیل مقالات بیان کرد.
استاد طبسی در این جلسه ضمن استماع دفاعیه نویسندگان مقالات ضمن ارزشمند دانستن مقالات ارائه شده، پژوهشگران را به دقت بیشتر در استفاده از القاب برای شخصیتهای علمی در متن مقالات توصیه نموده و خواستار رعایت بیشتر آئین نامه نگارش مقالات از سوی پژوهشگران شد و حاضران در جلسه را در جهت غنای بیشتر محتوای ترجمه علما، به استفاده از منابع متقن و دست اول تشویق کرد.
لازم به ذکر است در نشست های مجمع اهل قلم تا کنون حدود 140 مقاله از مقالات مجلدات گلشن ابرار مورد ارزیابی و بحث و بررسی قرار گرفته است.
در پایان نگاهي كوتاه به زندگی هشت تن از شانزده عالم مطرح شده در این نشستها صورت می گیرد:
1- سید علی حسینی میلانی
تولد: ایشان در ماه مبارک رمضان سال 1367 قمری مطابق با سال 1327 شمسی در نجف اشرف در میان خانواده ای علمی اصیل و ریشه دار و معروف به علم و تقوا و فضیلت دیده به جهان گشود. در دوران کودکی به همراه پدر بزرگوارش به کربلای معلی مهاجرت کرد.
تحصیلات و اساتید: علامه بزرگوار حضرت آیت الله حاج سید علی حسینی میلانی دوران رشد و بالندگی خود را در نجف اشرف پشت سرنهاد و هنوز ده بهار از عمرش نگذشته بود که به همراه خانواده اش نجف اشرف را ترک و به کربلای معلی مهاجرت کردند و در جوار مرقد جدش حضرت سید الشهداء (ع) رحل اقامت افکنده و تحصیلات خود را در این شهر آغاز نموده و از محضر عالمان و دانشمندان فرزانه حوزة علمیه کربلا کسب فیض و دانش کردند. ذبلا اسامی اساتیدخارج فقه و اصول ایشان می آید: 1- حاج سید محمدرضا موسوی گلپایگانی 2- میرزا کاظم تبریزی (متوفای 116قمری) 3- حاج شیخ حسین وحیدخراسانی 4- حاج شیخ مرتضی حائری یزدی (متوفای 1406قمری) 5- حاج سید محمد حسینی روحانی (متوفای 1418 قمری).
تألیفات: حضرت آیت الله میلانی آثار ارزشمندی را در موضوعات متفاوت علوی اسلامی به یادگار نهاد و با تألیف کتاب های متعدد، دائر المعارفی و سودمند در اختیار رهروان هدایت و پژوهشگران شریعت قرار داد که از جمله آنها به موارد ذیل اشاره می گردد:1- نفحات الأزهار فی خلاصه عبقات الانوار 2- تشیید المراجعات 4 جلد 3- شرح منهاج الکرامه 4 جلد 4- تحقیق الاصول (5جلد) 5- قادتنا کیف نعرفهم (5 جلد) و....
2- سید علی اکبر محب الاسلام 
تولد: سيد علي اكبر واعظ موسوي مشهدي معروف به محب الاسلام در سال 1311 ش در مشهد به دنيا آمد. وي از سادات موسوي است كه از طبرستان كوچ كرده و ساكن نيشابور و سبزوار شده است. پدر معظم له حجة الاسلام سيد علي رضا موسوي (متوفي نيمه رجب 1374 ق) از زهاد و عباد زمانه خود بود.
اساتید: معظم له پس از فراگيري قرآن در چهار سالگي و ادبيات فارسي معمول زمان، ادبيات عرب را در مكتب اساتيد چون شيخ علي محمد افغاني، محقق نوغاني، شيخ محمد تقي عيدگاهي، شيخ محمد تقي نيشابوري (اديب دوم) آموخت. پس از آن متن فقه را از آيت الله حاج ميرزا احمد مدرس يزدي (معروف به نهنگ) و آيت الله حاج آقا حسن قمي و آيت الله حاج شيخ محمد كاظم دامغاني بهره برد.
تالیفات: معظم له از همان ابتدای بلوغ سعی داشت هر آنچه فرا می گیرد را به زیور طبع بیاراید که حدود 36 عنوان از آنها به زیور طبع آراسته شده که از جمله آنها می توان به کتابهای ذیل اشاره نمود: 1- اقوال الائمه 2- کلام حق 3- میزان حق 4- مناظره دو رازی 5- شیعه میپرسد و ...
3- شیخ مهدی حجار نجفی
تولد: شیخ مهدی در سال 1318 در ناحیه ی حیرة پا به عرصه ی وجود گذاشت. پدرش داوود و اجدادش سلمان و داود دل به روشنای دانشی روشن نکرده و از نعمت روشنی بخشی خواندن و نوشتن محروم بودند.
جدّ بزرگش داود از عشیره ی جبور است که در محودیّه واقع در اطراف نهر فُرات اقامت داشتند.
تحصیلات: او راه روشن علم آموزشی و کسب فضیلت را ابتدا از کوفه آغاز کرد. مقدّمات و مبادی علوم را در سن 10سالگی خواند. سپس برای تکمیل تحصیلاتش به نجف مرکز علمی شیعه رفته و باقی علوم ادبی را با اساتید معروفی به صورت مستمر آموخت. در سنّ 15 سالگی ـ در حالیکه هنوز نشانه های بلوغ در او ظاهر نشده بود ـ در نظم و شعر متبحّر شده و در بین دوستانش مبرّز و ماهرتر از همه شد و به صفاتی چون ذکاوت و تیزهوشی، حافظه قوی، ذهن باز و اسلوب های نیکو شناخته می شد.
اساتید : مهدی در صعود به قلّه های دانش و فرزانگی، از راهنمایی ها و فیض وجود اساتید دانشمندی بهره گرفت که هر کدام در مراتب علم و عمل به سان دریایی بودند که بی منّت می بخشید که به اسامی آنها اشاره می گردد: 1- آقا ضیاء عراقی (1278 – 1361) 2- شیخ حسین نائینی (1277 – 1355) 3- شیخ جواد بلاغی (1282 – 1352) 4- شیخ احمد کاشف الغطاء (1292 – 1344).
تالیفات: حجّار از دانش و علم بسیاری برخوردار بود و برای نشر علوم خود و نیز دفاع از معارف شیعه و محکمات شریعت، از رشحات قلم و زیبایی قلم هنر بهره می جست بگونه ای که اکثر آثار برجا مانده از وی، در قالب نظم و شعر می باشد: شیعة الهدی 2- البلاغ المبین 3- فوز الدّارین فی نقض العهدین و...
رحلت : در هشتم شعبان 1358 قمری، در حالی که هنوز بیش از 40 بهار از عمرش نگذشته بود، به خزان نشسته و به ندای إرجعی پروردگارش لبیّک گفت. جسم پاکش از مَعقَل به سوی زُبیر و از آنجا به نجف اشرف انتقال یافت. زعیم عالیقدر سید ابوالحسن اصفهانی، حق پدری را به جا آورده و بر پیکر سفیر خود نماز گزارد و سپس بنا به وصیت خودش در قبرستان وادی السّلام، در کنار ارواح مؤمنین آرام گرفت.
4- سید حسن لواسانی
تولد: سید حسن بن محمد حسین لواسانی در ماه رمضان سال 1308 هـ ق در شهر نجف اشرف دیده به جهان گشود. وی در نوجوانی به مریضی سختی دچار شد تا این که از درمانش عاجز شدند و دیگر امیدی به بهبودی نبود. وی را در اتاقی در طبقه بالای منزل تنها گذاشتند تا مرگش را، که برایشان سخت بود نبینند. در این حین مادر برای سلامتی سید حسن دعا می کرد و متوسل به ائمه اطهار (علیهم السلام) می شد. سید حسن در حال احتضار دو تن از امامان یعنی امیرالمؤمنین و امام صادق (علیهما السلام) را در رؤیا دید که به عیادتش آمدده بودند و به وی فرمودند: پسر جان آیا آمادة جدایی از دنیا هستی؟ جواب داد: بله آماده ام چون می دانم که بر شما وارد می شوم، ولی شما می دانید که چقدر مادرم ناراحت شده و حال، اشک، ناله و غمش را می بینید. در این زمان امیرالمؤمنین (علیه السلام) در حالی که بالای سرش بود به امام صادق (علیه السلام) که روبرو نشسته بود فرمود: به او عطا کن! پس کاسه ای بلورین به سید حسن داد و فرمود: بنوش! کاسه را گرفت و خواست بنوشد که چیزی نیافت در کاسه جز یک قطره که در دهانش چکید. هنگامی که آن قطره از گلویش پایین رفت و به داخل بدن رسید احساس صحت و سلامتی نمود بعد از ان جان گرفت و ایستاد و به طرف طبقه پایین حرکت نمود. وقتی مادر فرزندی را که در حال مرگ بود اینگونه در مقابل خود مشاهده کرد مضطرب شد و فریاد زد که چه شده؟ سید حسن جواب داد که می گویم ولی الان خیلی گرسنه ام برایم غذا بیاور!
اساتید: آخوند خراسانی - سید محمد کاظم یزدی - شیخ الشریعه اصفهانی - شیخ ضياء الدین عراقی - شیخ علی گنابادی - شیخ علی قوچانی و...
تألیفات: نورالافهام فی علم الکلام - تاریخ النبی احمد (صلی الله علیه و آله و سلم) - سفينة الحسین الناجية - کشکول لطیف - رسالة فضیحة الکذابین و ...
وفات: سید لواسانی بعد از تلاش فراوانی که در احیاء دین و مذهب حق که همان مذهب اهل البیت (علیهم السلام) است و پس از تحمل سختیها و مصائب فراوان دعوت حق را لبیک گفته و دار فانی را وداع کرد. او در 92 سالگی به بیماری دچار شد و بعد از مدتی در تاریخ 25 جمادی الاخره سال 1400 ق از دنیا رفت. وی را به خواست خودش در مشهد مقدس و در دارالزهد حرم رضوی دفن نمودند.
5- ا بومحمد نجم الدین عبدالله بن جعفر دوریستی 
تولد: درباره سال تولد شیخ عبدالله دوریستی اطلاع دقیقی در دست نیست.ولی اگر فرض کنیم وی در زمان پختگی علمی و میانسالی برای نشر احادیث به بغداد رفته باشد بایستی تولد او را حوالی سال 520 قمری بدانیم.
اساتید: درباره اساتید و مشایخ روایی شیخ عبدالله دوریستی اطلاع درستی در دست نیست.فقط منتجب الدین رازی در کتاب فهرست خود می نویسد که شیخ عبدالله از مشایخ و بزرگان دوریست که از اقوام وی نیز بوده اند اخذ حدیث نموده و روایت می کند.قاعدتا شیخ عبدالله بایستی در دوریست و ری تحصیلات خود را تکمیل نموده باشد و شاید به نجف نیز رفته باشد.در عین حال از اساتید و مشایخ وی افراد زیر را نام می بریم: شیخ محمد دوریستی - شیخ جعفر دوریستی - امیر شمیله.
شاگردان: شیخ محمد مشهدی - سید حسن معیّه حلی - ابن ادریس حلی و ...
وفات و مدفن: صاحب كتاب « معجم البلدان » گفته است : عبداللّه بن جعفر دوربستى از فقهاء شيعه اماميه است و در سال پانصد و شصت و شش به بغداد آمد و مدتى در آنجا اقامت نمود ، و از احاديث ائمه طاهرين كه از جدّ خود محمد بن موسى فرا گرفته بود در آنجا روايت نمود .بعد از آن به وطن اصلى مراجعت كرد . بعد از سال ششصد به اندك زمانى وفات كرد .» با این حساب وفات شیخ عبدالله یا در سال 600 قمری یا چند ماه و نهایتا دو سه سال پس از سال ششصد بوده است.
6- شیخ حبیب آل ابراهیم العاملی
تولد: حبیب بن حاج محمد بن حسن بن ابراهیم بن حسن یاسین در سال 1304ه . ق در روستای "حنویه "که از توابع "جبل عامل " که این روزها جزء شهر "صور " شد است در خانواده ای مومن ومتدین دیده به جهان گشود .
تحصیلات: پدر ایشان اهتمام بیشتری نسبت به تربیت دینی فرزندانش داشتند و در این راستا ، بنا به گفته خود مرحوم شیخ حبیب ، از همان اوائل کودکی پدرشان برایش استاد و مربی انتخاب کرده و ایشان را نزد شیخ محمد حسن مروه گذاشتند تا ازمعارف دینی وی بهره مند گردد .در تاریخ دوازدهم ربیع الاول 1328ه. ق ، شیخ حبیب وسائلش را جو و جور کرد و برای سفر به نجف اشرف جهت یادگیری علوم آل محمد ( علیهم السلام ) آماده شد . شیخ ، در این سفر محضر علماء زیادی را درک کرده و دروس سطح را نزد شیخ عبدالکریم شراره ، سید شریف شریف الدین، شیخ محمود مغنیه و شیخ باقر جواهری تلمذ کرده و بنا به نوشتجات خودش، بیشترین استفاده فقهی و اصولی را از مرحوم شیخ عبدالکریم شراره عاملی برده است . سپس در دروس خارج مرحوم شیخ الشریعه اصفهانی شرکت کرده و از ایشان اجازه اجتهاد کسب می نماید .
اساتید : احمد بن علي كاشف الغطاء ( متوفای 1340 ه . ق .) - فتح الله غروي معروف بشيخ الشريعة الأصفهاني ( متوفای 1339 ه . ق ) - سيد أبو الحسن اصفهاني ( متوفای 1365 ه . ق) - محمد رضا بن عبد الحسين آل ياسين الكاظمي ( متوفای 1370 ه . ق) و ...
شاگردان : در اسامی شاگردان شیخ ، فقط به مطلبی از کتاب " فهرس التراث " اشاره می گردد: شاگرد شیخ ، فردی که اسمش بحرالعلوم (ت/ 1399 ه ) است در ردیف اساتیدش ، این گونه ذکر کرده است : من از استادم ، علامه با ورع ، با تقوا و مجاهد " شیخ حبیب آل ابراهیم عاملی " ... در تاریخ 1354 ه . ق که به زیارت ایشان در شهر بعلبک رفته بودم ، اجازه ای طلب کردم ... و ایشان در روستای " یدنایل " که یکی از روستاهای شهر بعلبک می باشد ، اجازه نامه بنده را نوشتند.
تالیفات: البیّنة التامَّة فی الوقائع بعد العامّة - حدیث النعم - منهج الحقّ - رسالة فی المیاه و ...
رحلت : شیخ حبیب بعد از عمری تلاش و مجاهدت در عرصه تبلیغ و تدریس ، در صبح دهم ربیع الاول سال 1384ه . ق بر اثر عارضه قلبی در بعلبک دارفانی را وداع گفته و به دیار باقی شتافت.
7- سید عبدالغفار مازندرانی 
وی را بايد از پيروان مکتب سامراء دانست، هرچند او مدت ها در درس اخلاق ملاحسين قلي همداني حاضر مي شد و همچنين از دوستان مرحوم سيد علي قاضي عارف برجسته نجف بود ولکن تفاوت روش و منش او با جريان نجف کاملاً آشکار بود. البته شايد با توجه به روابط نزديک او با بزرگان مکتب سلوکي ـ معرفتي نجف بتوان او را حلقه وصل اين دو مکتب مهم سلوکي ـ معرفتي معاصر در عالم شيعه دانست.
آقا سید عبدالغفار بن السید الجلیل السید یوسف در روستاي درزى كلاى در استان مازندران كه در چهار كیلومترى جنوبى بابل واقع است متولد شد. زمان دقيق تولد ايشان مشخص نمي باشد ولکن با توجه به برخي شواهد بايد در سال هاي آغازين قرن چهارده هجري قمري باشد. در مورد سال هاي نخست زندگاني ايشان اطلاع دقيقي در دست نيست لکن همان گونه که جناب شيخ محمد شريف رازي در کتاب گنجينه دانشمندان اشاره نموده اند سيد عبدالغفار در خاندان اصیل و نجیب پرورش یافته است و تحصیلات مقدماتى را در همان شهرستان بابل خوانده آنگاه با اجازه والد ماجده خود مهاجرت به نجف اشرف نموده اند. زمان دقيق حضور ايشان در نجف نيز مشخص نمي باشد ولکن جناب آقابزرگ تهراني اين مسافرت را در جواني سيد عبدالغفار مي داند.
او با ورود به شهر نجف اشرف و حضور در حوزه علميه اين شهر مقدس بسيار سريع مراتب عاليه علم و معرفت را پيمود و در درس اساتيد بزرگ حوزه نجف در آن روزگاران حاضر گرديد. اساتيد بزرگي که ايشان در محضر آن ها کسب فيض نموده است بنا بر ضبط تراجم نگاران معاصر به شرح ذيل مي باشد: 1. ميرزا حبيب الله رشتي 2. ميرزا حسين خليلي 3. شيخ عبدالله مازندراني و...
در بيان مقام و منزلت سيد در علم و عمل اين نکته قابل ذکر است که در مسجد هندي هنگامي که جناب علامه شيخ علي قمي در مسافرت تشريف داشتند به جايي ايشان سيد عبدالغفار مازندراني نماز مي خواهند و اين مطلب در اواخر عمر علامه قمي رحمه الله عليه نيز که در بستر بيماري بودند و امکان ملاقات عمومي نداشتند و از حضور در مسجد و اقامه نماز جماعت نيز معذور بودند نيز وجود داشت و درنهايت سيد عبد الغفار مازندراني جانشين ايشان شدند در مسجد هندي. نماز ايشان در نجف مشهور بود و بسيار با صفا و اخلاص برگزار مي شد در حدي مرحوم آقاي قاضي عارف برجسته نجف با وجود اختلاف با سيد عبدالغفار مازندراني، شاگردان خود را توصيه مي نمودند تا در نماز جماعت مرحوم مازندراني شرکت کنند.
وفات اين مرد بزرگ و اين مجاهد طريق الي الله مطابق آنچه در کتاب نقباء البشر تاليف علامه آقابزرگ تهراني به ضبط رسيده است در روز چهارشنبه آخر ماه جمادي الثاني 1365 هجري قمري مي باشد. پيکر پاک ايشان در صحن شريف علوي و در حرم اميرالمومنين (ع) تشيع شد و در يکي از حجرات صحن مبارک علوي در کنار قبر جناب حاج معين بوشهري به خاک سپرده شد.
8- سید علی داماد تبریزی
در مورد خاندان و اجداد وی هيچ اطلاعی وجود ندارد، و فقط بعضی از تراجم نويسان به نام سه نفر از فرزندان وی اشاره کرده اند:
1) سيد مرتضی
2) سيد حسين که در نجف فوت شده است.
3- سيد جواد؛ در تهران اقامت داشته است.
سيد علی سال 1275 هـ. در تبريز در يک خانواده معتقد و مقيد به احکام شرعی چشم به جهان گشود. مقدمات را در مدرسه طالبيه با شوق و اشتياق فراوان گرفته است. در سن 17 سالگی روی سوی نجف اشرف نمود تا در مکتب علوی (ع) زانوی شاگردی بر زمين زند و جان تشنه خويش را با جرعه جرعه از جاری کوثر گوارا سازد و با غور و غوص در اقيانوس کران ناپيدای فيض ازلی، گوهری ناب و درّی کمياب صید کند. خرّم آنکه دانست غير از اين سراب است و احدی با سراب سيراب نشود.
او از محضر بزرگان صاحب نظر استفاده کرده است و اين خود نشان از درايت و ذکاوت اوست: 1- شيخ محمد حسن مامقانی (1323 ـ 1238) 2- ميرزا حبيب الله رشتی (1312 – 1234) و..
سيد علی در کنار مجاهدت های سياسی از شأن علمی و معنوی بالايي برخوردار بود. وی به مثابه فقيهی نظريه پرداز آثار قلمی مختلفی در رشته های علوم اسلامی از خود به يادگار گذاشته است. که از پرکاری اش در طول عمر کوتاه شصت ساله خود دارد. از آثار وی می توان به موارد ذيل اشاره کرد: 1- مصباح الظلام فی شرح شرايع الاسلام در شش جلد. 2- تقريرات الاصول در 3 جلد 3- دراية الحديث و ...
سيد داماد صاحب کرسی استادی و تدريس بوده و در مجد صغير واقع در بيرونی باب الطوسی شهر نجف کلاس درس تشکيل می داده است.[1]از شاگردان اين محفل علمی اطلاعات زيادی در دست نيست و صرفاً به ذکر اسامی برخی از آنان بسنده شده است: 1- شيخ موسی بن شيخ محمد مشهور به «لايذ» 2- سيد مهدی بن علی غريفی بحرانی نجفی و ...
سيد تا آخر عمر شريف و پربرکت خويش با قدم و قلم در عرصه های علمی و جهادی در تلاش بود تا اينکه بخاطر بيماری ريوی 20 صفر 1336 از دنيا رفت. جنازه او طی مراسم باشکوهی تشييع و در ايوان شمالی پشت رواق صحن شريف علوی معروف به «ديوان علماء» دفن شد.