فاطمه بنت اسد [1]
او دختر اسد بن هاشم و مادر امير مؤمنان على بن ابى طالب(عليه السلام) است. در مدتى كه ابوطالب سرپرستى پيامبر(صلى الله عليه وآله) را به عهده داشت، فاطمه نسبت به آن حضرت مانند مادرى مهربان بود. فاطمه از زنانى است كه در اسلام آوردن بر ديگران و همچنين در مهاجرت به مدينه بر ساير زن ها پيشى گرفت، زيرا او و فاطمه، دختر رسول خدا(صلى الله عليه وآله)همراه امير مؤمنان از مكه حركت كرده، در قبا به رسول خدا پيوستند. پيامبر(صلى الله عليه وآله)هم براى ديدار او به خانه اش مى رفت.
على(عليه السلام) كارها را ميان مادرش، فاطمه و فاطمه ى زهرا(عليها السلام) تقسيم كرده بود; آب آوردن و كارهاى خارج از منزل را به عهده ى مادر و كارهاى داخل خانه مانند آسيا كردن و تهيه غذا را به فاطمه ى زهرا(عليها السلام) واگذار كرده بود. فاطمه بنت اسد فضايل فراوانى دارد كه از آن جمله او مادرى جانشين پيامبر(صلى الله عليه وآله) و امام شيعيان است و ديگر آنكه خانه ى كعبه زايشگاه او شد.
فاطمه در مدينه از دنيا رفت و رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در مرگ او بسيار ناراحت شد و او را در روحاء، مقابل حمام ابى قطيعه به خاك سپرد. [2]
[1]. محقق و نویسنده:حسین شهسواری
[2]. اسدالغابه، ابن اثير 5 : 517; اعيان الشيعه، 42 : 250; الطبقات الكبرى، ابن سعد 8 : 161 و مقاتل الطالبيين، ابوالفرج اصفهانى : 8.جهت توضيح بيشتر رك:جلد دوم دايره المعارف صحابه پيامبر(صلى الله عليه وآله).