آزادي معنوي

آزادي معنوي لازمه سرشت و سرنوشت انسان است و عقل و اراده بر محور فطرت مباني آزادي انسان در آموزه هاي وحياني است. آزادي در يک تحليل مفهوم شناسانه و پديدارشناسانه دو نوع است: الف) آزادي دروني = معنوي؛ ب) آزادي بروني = آزادي اجتماعي.

آزادي اجتماعي يا بروني، مبتني برآزادي دروني يا معنوي است و تفکيک آنها از هم خسارت بار و جبران ناپذير است. در نوشتار حاضر، مفاهيم و مباني آزادي و سپس اقسام آزادي بررسي شده و آن گاه آزادي معنوي براساس آيات و احاديث مورد کاوش و پردازش واقع شده و نتيجه بحث ها اين شده است که آزادي معنوي، زيربناي معرفت و محبت الهي و تصعيد تکاملي انسان است که تنها بر اساس انسان شناسي اسلامي، صورت جامع و کامل پيدا مي کند و آموزه هاي وحياني، دستورالعمل هاي ديني، ارزش هاي اسلامي، عقلانيت و اعتدال، سرمايه هاي سلوکي انسان معناگر خواهند بود.

در بخش ديگر مقاله از عوامل و موانع آزادي معنوي در اسلام بحث مي شود که دين و شريعت منبع اصلي آنها بود و از ديدگاه عالمان و حکيمان الهي نيز بر اساس اشعارشان مقوله آزادي تحليل و ارزيابي شد.

آنچه در بحث از آزادي معنوي، مهم وسرنوشت ساز است اينکه انسان به فطرت خويش برگشته به خود آگاهي و خوديابي نايل شود و عقلِ آزاد و دل بيدار و بينا يابد تا عزت و کرامت نفس يافته و در عرصه اجتماع و سير و سلوک معنوي بتواند تکامل يابد و به خودسازي و جامعه سازي اهتمام يابد

واژگان کليدي