ـ اشاره

ـ چراغ راه

ـ زلال قلم

ـ شعر

ـ کوتاه و گویا

اشاره

درآمد

علی سعادت شایسته

پاسدار در لغت به معنی نگهبان و مراقب است. پاسداران کسانی­اند که در حساس­ترین لحظه­های تاریخ، از میان خلق برمی­خیزند و همچون دژی مستحکم، مردانه و شجاعانه در جهت رسیدن به حق و حقیقت و حفظ آن، گام برمی­دارند.

در تاریخ تمدن بشری کم بوده­اند کسانی که برای برافراشته داشتن چراغ حق و ترویج اخلاق کریمه، همه هستی و آمال خود را بر سر هدف خویش بگذارند.

کمر بستن برای احیای حقیقت خواهی، همتی جانانه می­طلبد و تنها از مردانی چون حسین(ع) برمی آید که آزادگی و شور حقیقت­جویی­اش، چنان حماسه­ای آفرید که تا همیشه نامش جاودان و موجب احترام انسان­های حق­طلب خواهد بود.

امام حسین(ع) هنگامی که تحریف­گران حقیقت، از سنت و سیره پیامبر اکرم(ص) و آنچه خداوند در شریعت اسلامی و از زبان قرآن بنا نهاده بود، تصویری مغایر با واقعیت ارائه کردند، بر خود فرض دید تا برای احیای آن سنت فراموش شده و نهادینه کردنش در میان امت اسلام، قیام تاریخی و حماسی­اش را آغاز کند و بدین ترتیب، از دین جد خود پاسداری کند.

می­توان نمونه­هایی از رادمردی پاسداران را در تاریخ انقلاب اسلامی ایران یافت؛ پاسدارانی که در دفاع از کیان و کشور خود فداکاری کردند و با روحیه شهادت­طلبی، انسجام درونی و خلاقیت نظامی، در صحنه­های مختلف به نبرد پرداختند و با الهام از حضرت سالار شهیدان، اباعبدالله الحسین(ع)، با بذل خون و جان خویش و جانبازی­ها و ایثارگری­ها، نگذاشتند دست سربازان شیطان، به ذره­ای از خاک میهن اسلامی برسد. روز پاسدار را به همه ارجمندان پاسدار، شادباش می­گوییم!

چراغ راه

اولین پیام امام خمینی(ره) به مناسبت روز پاسدار

حضرت امام خمینی(ره) در سوم شعبان سال 1399 هـ . ق برابر با هفتم تیرماه 1358 هـ . ش پیامی به مناسبت ولادت امام حسین(ع) فرستادند و در این پیام سوم شعبان را روز پاسدار نامیدند.

بسم­الله الرحمن الرحیم

«روز مبارک سوم شعبان­المعظم را که روز طلیعه پاسدار و پاسداری از مکتب مترقی اسلام است، به عموم هم­میهنان و به خصوص پاسداران انقلاب اسلامی تبریک عرض می­کنم و به حق باید این روز معظم را روز پاسدار بنامیم. روز ولادت باسعادت بزرگ پاسدار قرآن کریم و اسلام عزیز است، پاسداری که هر چه داشت در راه هدف اهدا کرد و اسلام عزیز را از پرتگاه انحراف رژیم طاغوت بنی­امیه نجات داد... اگر فداکاری پاسداران عظیم­الشأن اسلام و شهادت جوانمردانه پاسداران و اصحاب فداکار او نبود اسلام در خفقان رژیم بنی­امیه و رژیم ظالمانه آن وارونه می­شد و زحمات نبی اکرم(ص) و اصحاب فداکارش به هدر می­رفت».

زلال قلم

سبزپوشانِ بهارِ ایمان

رزیتا نعمتی

پاسدار، حسین­واره زمانه است و شرح دوباره پروانه؛ پروانه بی­ادعایی که با طواف گرد شمع آزادگی، حریم و حرمت وطن را پاس می­دارد. شما، هم شاگردی­های مکتب علی­اکبر و قاسمید که در کتاب پارسی وطن، هم­خانواده با لغات جانبازی و شهادتید. درخت وجودتان هماره سرفراز باد، ای سبزپوشان بهار ایمان!

"

روزتان، یادآور پرچم فتحی­ست که با پیراهن خونین حسین در کربلا برافراشته شد و امروز به شما رسید تا همیشه اولین داوطلب برای فرشته شدن و پریدن باشید. پاسدار، یعنی آن که در ناگهانی از حادثه، همواره لبیک­گوی فرمان «حی علی خیر­العمل» است؛ زیرا در مسیر عشق، تنها عمل است که ایمان را گواهی می­دهد.

"

گفتن از شما، گفتن از عروج و خدا و پرواز است؛ آن هنگام که در آغوش خطر، برای خفتن چشم های امن دیگران، تن به آتش می­دهید.

پاسداران، مظهر آزادگی

ای پاسداران حریم عشق! مگر می­توان بی نام و یاد شما در فرهنگ لغات این سرزمین، به مفهوم آزادی و رهایی رسید؟!

آتشفشان غیرتتان، چراغ و روشنایی مرزهایی است که جز گام­های آشنایتان، بیگانه ای را به خود نخواهد دیدکه نقطه اشتراک شما با حسین، آزادگی است.

"

شهادت، معبری است که از مسیر تو آغاز می­شود، با تو همراه است و به تو می­رسد. بیهوده نیست نقش پلنگ لباس تو، آن هنگام که روحی رشید را چون تو دربرمی­گیرد؛ زیرا رشادت، برازنده شهادت است و رساندن پرچم قیام حسین به انقلاب مهدی(عج)، رسالتی است که شایستگی شما بر دوشتان نهاده است. طلوع سپیده نامتان در موسم میلاد فرزند علی(ع) چه زیباست!

"

مبارک باد روز پاسدار؛ روز آنان که با پروانه حضورشان به دور شمع وطن، غیرتی حسینی را از کربلا تا قلّه­های دماوند به دوش می­کشند.

شعر

پشت این خاک به لبخند شماها گرم است

علی سعادت شایسته

چفیه محکم کن و بردار برادرها را

بتکان بار دگر شانه سنگرها را

باغ این بار در آشوب دگر افتاده است

باغبان، امر بده خیل صنوبرها را!

بیستون چشم به دستان تو دارد این بار

تیشه بردار و بزن ریشه خیبرها را

شب رسیده است که در خاطره­ها تازه کند

رقص یکباره مین­ها و منورها را

آسمان بار دگر بوی پریدن دارد

خبر تازه ببر خیل کبوترها را

دُوْر گردید و یک بار دگر نوبت شعر

مژده مِیْ بده این دست به­ساغرها را

نوبت تنگه رسیده است که دربرگیرد

قامت غرق به­خون گشته پرپرها را

پشت این خاک به لبخند شماها گرم است

تازه کن قصه لبخند دلاورها را

نوبت توست برادر که در این آخر کار

بسپاری به دل خاک، برادرها را

چفیه محکم کن تا باد بداند که هنوز

نتوان برد از این باغچه باورها را

کوتاه و گویا

رزیتا نعمتی

روز پاسدار، یادآور عزم غرورآفرین فهمیده­های مکتب واندیشه حسین(ع) است.

"

گرامی باد روز پاسدار، باطن پاک چشمه­سار و تمثیل کرامت بهار!

سلام بر شما ای عباس­های حادثه که در جاده­های سرخ ایثار و در مسیر ولایت، پاسدار ارزش­های انقلابید!

گرامی باد روز پاسدار بر آنان که از جنس شهیدان و هم­پیمان با حسین(ع) و از نسل فصل سرخ استقامتند!

"

گرامی باد روز پاسدار، این سروهای سرافراز وادی عشق، این آیه­های پرشکوه رزم و ایثار!

پاسدار، دستِ همیشه همراهِ انقلاب است که توانِ رزمی او، برگرفته از نیروهای درونی انسان است.

گرامی باد روز پاسدار، بر سربازان اسلام که با پرچمداری آرمان­های اباعبدالله(ع) تفسیرگر راه حسینند.

روز پاسدار، این یادگاران سال­های آتش و عشق و ایمان گرامی باد!

"

پاسدار، یعنی روییدن و بالیدن و مردانه مردن در مکتب حسین(ع).

"

پاسداران، مضمون سبز شهامت در جاده سرخ شهادتند که تنها با واژه حسین(ع) معنا می­شوند.

"

ای پاسداران! از نفس سبز شماست که مرزهای وطن، خط اَمنِ زیستن را به دور نقشه سرخ ایمان ترسیم می­کند.

"

روز میلاد حسین(ع)، مجالی است برای پاسداری نام پاسدار، این دلیرمردان روزگار و اسوه­های ایثار.

سلام بر شما، مالک­اشترها و ابوذرهای زمان که مصداق حرّیت اباعبدالله­اید!

"

پاسدار، اصیل­ترین درخت انقلاب است که ریشه در فلسفه قیام حسین(ع) دارد.