در این دو جلسه شرح حال سه شخصیت مهم دیگر از عالمان جهان تشیع یعنی: شیخ محمد تقی دورقی نوشته سید علی آقائی، شیخ موسی زنجانی و شیخ عبدالله نعمة عاملی نوشته زینب مهاجری، مطرح و کلیات هر سه مقاله مورد استقبال ارزیابان و حاضران در جلسه قرار گرفت و دو استاد ناظر نشست با دقت نظر نکات قابل توجهی را در راستای اصلاح و تکمیل مقالات و هر چه زیباتر شدن آثار مکتوب بیان فرمودند.

استاد طبسی در این جلسه پس از استماع دفاعیه نویسندگان مقالات ضمن ارزشمند دانستن مقالات ارائه شده، پژوهشگران را به دقت بیشتر در استفاده از القاب برای شخصیتهای علمی در متن مقالات توصیه نموده و خواستار رعایت بیشتر آئین نامه نگارش مقالات از سوی پژوهشگران شد.

استاد باقری بیدهندی نیز در جهت غنای بیشتر محتوای ترجمه علما، حاضران در جلسه را به استفاده از منابع متقن و دست اول تشویق کرد.

لازم به ذکر است در نشست های مجمع اهل قلم تا کنون حدود 67 مقاله از مقالات مجلدات 10 و 11 گلشن ابرار مورد ارزیابی و بحث و بررسی قرار گرفته است.

در پایان نگاهي كوتاه به زندگی عالمان مطرح در این نشست ها صورت می گیرد:

1-     شیخ محمدتقی دورقی

آن عالم وارسته از اعلام قرن دوازدهم هجری بود. وی اصالتا از اهالی دورق و ساکن در بلاد فقاهت نجف اشرف بوده و به همین جهت به دورقی نجفی مشهور می باشد.

از تاریخ دقیق ولادت وی در کتب تاریخی و تراجم، ذکری به میان نیامده است و نیز در مورد پدر بزرگوار ایشان نیز تاریخ نگاران نامی نقل نکرده اند و فقط در مواردی پدر وی را به نام عبد الهادی دورقی نام برده اند. اما با این حال، شیخ آغا بزرگ طهرانی در کتاب طبقات اعلام الشیعه در ابتدای ترجمه شیخ محمد تقی دورقی، وی را با عنوان عالم و عالم زاده معرفی نموده است ولی فقط به همین نکته بسنده کرده و مطلب بیشتری درباره پدر این عالم جلیل القدر ارائه نمی دهد.

در قلم علمایی که در مورد شیخ محمد تقی مطلبی نگاشته اند، آنچه که مورد اتفاق می باشد این است که وی از أجله علماء نجف و فقهاء بزرگ عراق بوده است. وی جامع علوم عقلیه و نقلیه بوده که این جامعیت ایشان همراه با تحقیق و دقت عالی در علوم بوده است. شیخ محمد تقی دورقی در نجف اشرف از مدرسین درجه یک به شمار می آمده است به گونه ای که آوازه فضل وی در سراسر عراق منتشر شده بود و طلاب و فضلاء از اطراف و اکناف برای شرکت در محفل درسی او به نجف اشرف می آمدند.

محدث متتبع حاج شیخ عباس قمی نیز وی را با چنین توصیفاتی وی را مورد تمجید قرار می دهد. « وی از اجله علماء و اعلام فقهاء و محقق در فروع و اصول بود. ایشان از مشاهیر علماء بود و صاحب فکری عمیق و نظری دقیق بود. »

شیخ آغا بزرگ طهرانی در طبقات اعلام الشیعه، علامه سید محسن امین در کتاب اعیان الشیعه، دکتر محمد هادی امینی در کتاب معجم رجال الفکر و الادب فی النجف خلال الف عام و استاد علی دوانی در مفاخر اسلام و صاحب کتاب ماضی النجف و حاضرها با توصیفاتی نظیر آنچه ذکر شد، شیخ محمد تقی دورقی را ستایش کرده اند.

سرانجام این عالم جلیل القدر، عارف متقی و مرجع تقلید نجف، در سال 1187 هجری به دیار باقی شتافت.

2-     شیخ عبدالله آل نعمه عاملی

آن عالم ربانی و فقیه برجسته لبنانی از بزرگترین علمای شیعه در عهد خود بوده و به طور کلی در بین علمای قرن ششم تا چهاردهم شیعه در جبل عامل کمتر دانشمندی توانسته است در مقامات علم و عمل مانند وی شود.نکته تاسف برانگیز این است که این عالم ربانی در ممالک شیعه مجهول و ناشناخته است.

سال تولد شیخ عبدالله نعمه سال 1223ق می باشد. تنها استادی که شیخ عبدالله نعمه از وی در لبنان استفاده برده و ما به نام و شرح حالش دست یافته ایم، شیخ حسن قبیسی است.ا دیگر اساتید وی عبارتند از: شیخ علی کاشف الغطاء، صاحب جواهر، شیخ جواد ملا کتاب، شیخ جعفر شوشتری، شیخ محمد حسن آل یاسین.

تعداد شاگردان آن عالم فرزانه دهها تن بوده است که می توان به شیخ محمد حسین کاظمی، شیخ حسن نعمه، شیخ علی سُبیتی و ... اشاره نمود. از آثار او نیز می توان شرح القواعد و رساله فی الطهاره و... را نام برد.

شیخ عبدالله نعمه پس از یک عمر تلاش و کوشش در راستای ترویج مکتب اهل البیت(ع) عاقبت در روز سه شنبه 26 ربیع الثانی 1303 ق در هشتاد سالگی در منطقه جُبَع جبل عامل لبنان وفات یافت و در باغی که خود در این منطقه ایجاد کرده بود و بسیار آباد بود و نامش الکساره بود، دفن گردید.

3-     شیخ موسی زنجانی

11 صفر 1328قمري در روستای گوجه قیای ایجرود زنجان در خانه ی شیخ عبدالله از علمای بنام منطقه نوزادی دیده به جهان گشود که وی را موسی نام نهادند .

وی در طول بیش از سی سال از محضر اساتید برجسته ای استفاده های فراوان علمی برده است که به نام بعضی از آنها اکتفا می نمائیم: شیخ عبدالله زنجانی، شیخ مهدی زنجانی، میرزا محمد ثابتی همدانی، ملا علی همدانی، شیخ محمد علی حائری قمی، میرزا محمدعلی ادیب تهرانی، سید احمد زنجانی، سید مرتضی لنگرودی، شیخ عبدالکریم حائری یزدی، سید محمد تقی خوانساری، سید حسین بروجردی، سید محمد حجت کوهکمری.

در شرح حال آن عالم فرزانه  به اسامی 23 شاگرد برجسته وی اشاره شده که به جهت رعایت اختصار از ذکر اسامی آنها معذوریم. او در موضوعات مختلفی چون حدیث، فقه، رجال و تراجم کتاب نوشت که از آن جمله به «الجامع فی الرجال» می توان اشاره نمود.

پس از 60 سال تلاش بی وقفه و پر ثمر در وادی علم و دانش در اول رجب 1399ق بر اثر سکته قلبی آفتاب عمر 71 ساله ی شیخ موسی غروب کرد و دار فانی را وداع گفت.