X
کتاب «فرهنگ‌نامه فلسفه اخلاق» ذیل کلان طرح فرهنگ‌نامه جامع علوم اسلامی انسانی به کوشش حسن رضایی توسط انتشارات پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم علیه‌السلام منتشر و راهی بازار کتاب شد.
نشست «باید از حقوق کارگران دفاع کرد؛ هم‌اندیشی درباره سرکوب دستمزد و پویش مزد 1403» به همت پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلونم علیه‌السلام با حضور جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و منتخبان مجلس آینده در تهران برگزار شد.
کتاب «سناریوپردازی آینده‌های تبلیغ دین در ایران»، اثر حجت‌الاسلام احمد کوهی به همت انتشارات پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم علیه‌السلام منتشر شد.
آناتومی یک بحران ساختگی، تأمین طبقاتی و تمدید بیگاری، افزایش دستمزد به مثابه استراتژی توسعه، مسئله کارگران؛ مسئولیت همگانی و مولدسازی، بازتولید طبقه مرفه جدید از مهم‌ترین تیترهای جدیدترین شماره فصلنامه نامه جمهور است.
🖊 یادداشت | مهدی افراز
✍ حجت الاسلام سید علی موسوی
رئیس پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم علیه‌السلام
پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم علیه‌السلام در سال ۱۴۰۲ اقدام به انتشار 15 کتاب، در کارگروه‌های علمی مکتب امام، مطالعات تبلیغ، تاریخ و سیره، تاریخ اجتماعی، مطالعات اجتماعی، تجربه‌نگاری فرهنگی، ادیان و فرق و گفتمان توحید کرده است که در این خبر گزارش مختصری از هر یک از این آثار ارائه می‌شود.
از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نقل شده فضائل امام علی(علیه‌السلام) قابل‌شمارش نیستند و برپایه روایتی دیگر از پیامبر(صلی الله علیه و آله) بازگوکردن، نوشتن، نگاه‌کردن و گوش‌دادن به فضائل حضرت علی(علیه‌السلام) نوعی عبادت و باعث آمرزش گناهان می‌شود.
شب قدر از مهم‌ترین شب‌های ماه‌های هجری قمری است؛ ثواب و فضلیت عبادات اعمال نیک در این ماه هزار برابر ماه دیگر است، اعمال بسیاری به شب‌های قدر اختصاص دارد؛ قرائت قرآن و خواندن سوره‌های قرآنی دارای فضلیت و ثواب زیادی است.
امام دوم شیعیان و اولین فرزند امام علی علیه‌السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها بنا بر مشهور در پانزدهم رمضان سال سوم هجری در مدینه به دنیا آمد. پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله به دستور خداوند، ایشان را حسن نام نهاد و گوسفندی قربانی کرد و موی سر آن نورسیده را تراشید و به اندازه وزن آن، نقره صدقه داد. آن حضرت در ۳۷ سالگی به امامت و خلافت رسید و در سال ۴۱ه.ق. مجبور به صلح با معاویه شد. دوره حکومت آن حضرت شش ماه و سه روز طول کشید. امام حسن پس از صلح، به مدینه رفت و ده سال تا هنگام شهادت در مدینه بود.
یادداشت | محمد باغچقی عضو گروه امت و تمدن پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (علیه السلام)
مخنف بن سُليم الازدى الغامدى [1]
نام و نسب او مخنف بن سليم بن حارث بن سعد مناة بن غامد غامدى است. او را از اهالى كوفه و عده اى او را از اهالى بصره شمرده اند. او دو برادر به نام هاى صقعب و عبدالله داشت. از فرزندان او مى توان ابومخنف لوط بن يحيى، صاحب اخبار و سيره را نام برد. [2] نقل شده، مخنف پسر خاله (يا دايى) عايشه بود. [3] او سه پسر به نام هاى عامر (معروف به ابو رمله)، حبيب و محمد داشته است. [4] سایر محورهای این مقاله عبارتند از :
1. اسلام آوردن مخنف
2. مخنف در زمان عمر
3. مخنف در زمان عثمان
4. مخنف در زمان امام على(عليه السلام)
5. مخنف و جنگ جمل
6. مخنف و جنگ صفين
7. مخنف و فتنه ابن حضرمى
8. مخنف و مالك بن كعب
9. خطبه امام على (عليه السلام)
10. مخنف و نقل روايت
11. سرانجام مخنف
[1]. محقق: عبدالرضا عسكرى
[2]. الاستيعاب، ابن عبدالبر 4 : 1467 و نيز رك: اسد الغابه، ابن اثير 4 : 352 و الاصابه، ابن حجر 6 : 46. لوط بن يحيى بن سعيد بن مخنف بن سالم ازدى غامدى، معروف به ابو مخنف، شيخ محدثان و راويان اخبار در كوفه بود. ابومخنف از چهره هاى اهل فضل و حديث به شمار مى رفت، و روايت هاى او مورد اعتماد بود و هنگامى كه سند به او مى رسيد همه سكوت مى كردند. از امام باقر(عليه السلام) روايت كرده است و گفته شده او از امام صادق(عليه السلام) نيز روايت كرده كه صحيح نيست. كتاب هاى زيادى نوشته است، از جمله: المغازى، السقيفه، الردة، فتوح الاسلام، فتوح العراق، فتوح خراسان، الشورى، قتل عثمان، الجمل، صفين، النهر، الحكمين، الغارات، مقتل أمير المؤمنين، قتل الحسن(عليه السلام)، قتل الحسين(عليه السلام)، مقتل حجر بن عدى و.... (رجال النجاشى، نجاشى : 21-320)كشى گمان كرده او از اصحاب امير المؤمنين و از اصحاب امام حسن و حسين(عليهم السلام)، شمرده شده است. اما صحيح آن است كه پدرش از اصحاب امام على(عليه السلام) بوده و خودش آن حضرت را نديده است. (الفهرست، شيخ طوسى: 205 - 204 و نيز رك: رجال الطوسى، همو : 81). علماى اهل سنت همچون ذهبى و دارقطنى و ابن معين، روايات ابو مخنف را غير موثق و ضعيف دانسته اند. (ميزان الاعتدال، ذهبى 3 : 20 - 419) ابن ابى الحديد نيز مى نويسد: ابومخنف از محدثين و شيعه نيست و از رجال شيعه شمرده نشده است. (شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد 1 : 147) علامه شوشترى پس از بحث درباره مذهب ابومخنف مى نويسد: هيچ كس امامى بودن او را نقل نكرده است و نهايت سخنى كه درباره او مى توان گفت آن است كه وى فردى غير متعصب و نزديك به مذهب ما بوده است. (قاموس الرجال، شوشترى 8 : 20-619) استاد يوسفى غروى نيز مى نويسد: نمى توان ابو مخنف را شيعه امامى دانست چرا كه از طريق او هيچ نقل بى واسطه اى از امام سجاد(عليه السلام) (م: 92 هـ) و امام باقر(عليه السلام) (م: 115 هـ) نرسيده است در حالى كه وى هم زمان با آن بزرگواران مى زيسته است. افزون بر آن، نه سال از دوران امامت امام كاظم(عليه السلام) (م: 148 هـ) را درك كرده است اما حتى يك حديث از آن بزرگوار به روايت ابومخنف ديده نشده است. علماى رجال شيعه همچون كشى و نجاشى و شيخ طوسى درباره مذهب او سكوت كرده اند. (وقعة الطف، يوسفى غروى : 28)
[3]. معجم رجال الحديث، خويى 19 : 115.
[4]. مستدركات علم رجال الحديث، نمازى شاهرودى 7 : 389. جهت توضیح بیشتر رک :جلد هفتم دائره المعارف صحابه پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله)
ویژه‌نامه «سرکوب دستمزد» نامه‌جمهور منتشر شده در شماره پنجم فصلنامه نامه‌جمهور «طبقه دولتمند و سرکوب رفاه» به صورت رایگان منتشر شد.