ابوبكرة بن نفيع بن حارث [1]
ابوبكرة بن نفيع بن حارث بن كلده:
ابوبكره از بزرگان صحابه است كه بيشتر به كنيه اش شهرت داشته و شهرت كنيه اش بر نام وى غلبه يافته است; لذا نام او را مختلف نقل كرده اند و به نظر نمى رسد اين گفته كه «در نام وى اختلافى نبوده و اختلاف در نام پدرش است» [2] خيلى درست باشد، چون نام او را نفيع، [3] ابن نفيع، [4] نفيح [5] و مسروح [6] نقل كرده اند. اگرچه، ابن كثير آخرين نام را صحيح ترين نام ابوبكره دانسته است گويا بين نام او و برادرش اشتباه كرده باشد.
درباره ى نام پدر ابوبكره و اين كه او فرزند حارث بن كلده است يا فرزند مسروح ـ غلام حارث بن كلده ـ اختلاف فراوان است. جمعى او را نفيع بن الحارث بن كلده ناميده و به عنوان «قيل او يقال» (گفته شده يا مى شود) ابن مسروح را هم افزوده اند و اين نشان مى دهد كه پذيرفته اند ابوبكره فرزند حارث است. [7] جمعى ديگر، پدر او را مسروق [8] ناميده و عكس دسته ى پيش عمل كرده اند. كسانى كه او را ابن مسروح [9] دانسته اند گاهى تصريح مى كنند كه مسروح، غلام حارث بن كلده، پزشك معروف عرب است. [10]
سایر محورهای مقاله
- چگونگى اسلام آوردن و مشهور شدن به ابوبكره
- ابوبكره و فعاليت هاى اجتماعى
- ابوبكره و خليفه ى دوم
- ابوبكره و گواهى دادن بر زناى مغيره
- ابوبكره و امام على(عليه السلام)
- ابوبكره و امام حسن(عليه السلام)
- ابوبكره و معاويه
- ابوبكره و اهل بيت پيامبر(صلى الله عليه وآله)
- ابوبكره از زبان خود
- وفات ابوبكره
n
[1]. محقق: محمد نقی افشار.
[2]. قاموس الرجال، شوشترى 11 : 240.
[3]. طبقات ، ابن سعد (ترجمه : مهدوى دامغانى) 7 : 10; معجم الصحابه، ابن قانع 14 : 5078 و آفرينش و تاريخ، مطهر بن طاهر مقدسى (ترجمه : شفيعى كدكنى) 2 : 733.
[4]. الكامل، ابن اثير (ترجمه : حالت، خليلى) 11 : 30.
[5]. معجم الصحابه، ابن قانع 14 : 5078.
[6]. المنتظم، ابن جوزى 5 : 247; تاريخ مدينة دمشق، ابن عساكر 6 : 200 و الإصابه، ابن حجر 6 : 369.
[7]. معجم الصحابه، ابن قانع 14 : 5078; تاريخ گزيده، مستوفى : 217; آفرينش و تاريخ، مطهر بن طاهر مقدسى (ترجمه : شفيعى كدكنى) 2 : 734 و تاريخ مدينة دمشق، ابن عساكر 6 : 200.
[8]. الطبقات الكبرى، ابن سعد (ترجمه: مهدوى دامغانى) 7 : 12.
[9]. مغازى تاريخ جنگ هاى پيامبر(صلى الله عليه وآله)، واقدى (ترجمه : مهدوى دامغانى) : 710; الطبقات الكبرى،ابن سعد(ترجمه:مهدوى دامغانى) 7:12; الاستيعاب، ابن عبدالبر 4 : 1530 و شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد 4 : 77.
[10]. مغازى تاريخ جنگ هاى پيامبر(صلى الله عليه وآله)، واقدى (ترجمه : مهدوى دامغانى) :710; الكامل، ابن اثير (ترجمه : حالت ـ خليلى) 7 : 319 و المنتظم، ابن جوزى 5 : 247.ادامه مقاله جلد سوم دایره المعارف صحابه