جواب - میرزا حسین علی نوری موسس فرقه بهائیت می گوید : «و اذا اردتم الصّلوة ولّوا وجوهکم شطری الاقدس المقام المقدّس الّذی جعله اللّه مطاف الملأ الاعلی و مقبل اهل مدآئن البقآء و مصدر الامر لمن فی الارضين و السّموات؛ [1] چون خواستید نماز بخوانید، صورت های خود را به سوی مقام مقدسی (محل بهاء) برگردانید که خداوند، آ ن جا را محل طواف ملائکه علویین و محل توجه اهالی شهرهای بقا و مصدر امر برای مردم آسمان ها و زمین قرار داده است». [2] )قبله بهائیان، قبر بهاءالله «بهجی» در شهر عکاست(
عبدالحمید اشراق خاوری در تقریرات اقدس می نویسد:
نماز همان طور که در اسلام قبله ای داشت و در سایر شرایع هم شاید قبله ای داشته، در این ظهور مبارک هم قبله ای برایش تعیین کرده اند: «اذا اردتم الصلوة»، وقتی خواستید نماز بخوانید؛ «ولو وجوهکم شطری الاقدس»، ببینید جمال قدم و اسم اعظم در کدام طرف هستند، به همان طرف متوجه بشوید. حضرت اعلی هم در کتاببیان می فرمایند: «انما القبلة من يظهره الله» یعنی قبله بیان من یظهره الله است، «حتی ینقلب تنقلب»، هر جا برود جهت قبله هم به جهت سیر و سفر او تغییر می کند... قبل از صعود جمال مبارک، قبله اهل بهاء طرفی بوده است که جمال مبارک در آ ن جا تشریف داشته اند و «عند غروب الشمسی الحقیقه و التبیان»، وقتی که شمس حقیقت جمال قدم از این عالم غروب کرد؛ «المقر الذی قدرناه لکم» برای قبله به آن نقطه توجه کنید که برای شما مقدر کرده ایم. [3]
متأسفانه پیروان بهاءالله هم این مقام را پذیرفته اند؛ در این باره محمد علی قائنی از مبلغین بهائی می نویسد: «قبله ما اهل بهاء، روضه مبارکه عکاست که در وقت نماز خواندن، قلباً باید توجه به جمال قدم و اسم اعظم «بهاءالله» باشیم؛ زیرا مناجات و راز و نیاز ما با اوست و شنونده ای جز او نیست و اجابت کننده غیر او نه». [4]
این جا این پرسش مطرح می شود که در زمان زنده بودن «بهاء»، در صورت تغییر مکان وی، بهائیان چگونه متوجه این تغییر مکان می شدند تا رو به قبله بایستند و نماز خویش را بخوانند؟ جناب بهاء الله برخلاف سیره پیامبران، مردم را به سوی خود فرا می خواند، نه به سوی خدا، و به آنها دستور می دهد به سوی او نماز بخوانند.
[1]. حسین علی نوری، اقدس ص 7، سطر اول و عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام (ص20-19)؛ حسن فرید گلپایگانی، مفتاح باب و الابواب ص254؛ ملحقات بر اقدس ص109 (ی) بند 6.
3. حسین علی نوری، اقدس، ص7؛ حسن فرید گلپایگانی، مفتاح باب و الابواب ص354؛ عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام ص303.
[3]. عبدالحمید اشراق خاوری، تقریرات درباره کتاب مستطاب اقدس، تنظیم و تدوین: دکتر وحید رافتی، ص34 و 33؛ملحقات بر اقدس، ص109، بند ششم.
[4]. محمدعلی قائنی، دروس الدیانه، درس 19، ص18.