در این جلسه شرح حال دو تن از شخصیتهای موثر از عالمان جهان تشیع یعنی: سید محمد بحرالعلوم نوشته جواد حاجی پور و شیخ محمد سلطان عراقی نوشته محمود پیرهادی، مطرح و کلیات مقالات مورد استقبال ارزیابان و حاضران در جلسه قرار گرفت و دو استاد ناظر نشست با دقت نظر نکات قابل توجهی را در راستای زیباتر شدن آثار مکتوب و اصلاح و تکمیل مقالات بیان کردند.

استاد باقری بیدهندی در این جلسه ضمن استماع دفاعیه نویسندگان مقالات ضمن ارزشمند دانستن مقالات ارائه شده، پژوهشگران را به دقت بیشتر در استفاده از القاب برای شخصیتهای علمی در متن مقالات توصیه نمود و خواستار رعایت بیشتر آئین نامه نگارش مقالات از سوی پژوهشگران شد.

استاد طبسی نیز در جهت غنای بیشتر محتوای ترجمه علما، حاضران در جلسه را به استفاده از منابع متقن و دست اول تشویق کرد.

در پایان این نشست دبیر مجمع اهل قلم خواستار دقت نظر بیش از پیش مولفین در اعمال نکات اصلاحی و تکمیلی اساتید ارزیاب جلسه شد و ضمن تشکر از حضور منظم و منسجم اساتید و پژوهشگران شرکت کننده در جلسه از همه عزیزان جهت شرکت در نشست بعدی مجمع که به تاریخ 4 مرداد 1390 برقرار می شود، دعوت به عمل آورد.

لازم به ذکر است در نشست های مجمع اهل قلم تا کنون حدود 69 مقاله از مقالات مجلدات 10 و 11 گلشن ابرار مورد ارزیابی و بحث و بررسی قرار گرفته است.

در پایان نگاهي كوتاه به زندگی عالمان مطرح در این مجمع صورت می گیرد:

1-  سید محمد بحرالعلوم

وی در 24 محرم الحرام سال 1261 ق در شهر مقدس نجف اشرف، میان خانواده ای عالی نسب که با سی واسطه به مقام منیع حضرت امام حسن بن علی علیهما السلام در می رسد دیده به گیتی گشود. تحت اشراف و تربیت پدر بزرگوارش سید محمد تقی بحرالعلوم، علم و فضل و شرف و کرامت را آموخت. در ویژگی های او گفته اند از هوشی سرشار، ذهنی تابناک و ضمیری پاک برخوردار بود، چهره ای گشاده داشت و لباس نیکو می پوشید و در تحصیل علم و معرفت بسیار کوشا بود. هنوز سی سال از عمرش نگذشته بود که شهرت و آوازه علم و فضل اش فراگیر شد. سید محمد سطوح عالی فقه و اصول و فلسفه را نزد عالمانی ارجمند فرا گرفت. او فقه را در محضر سید علی بحرالعلوم و سید حسین بحرالعلوم عموی دانشمند و گرانمایه اش، شیخ راضی نجفی و سید حسین کوه کمره ای و اصول را نزد میرزا عبدالرحیم نهاوندی آموخت و حکمت و فلسفه را نزد حکیم الهی میرزا محمد باقر نجفی تلمذ نمود. سید محمد پس از چندی از عموی بزرگوار خویش سید علی بحرالعلوم به دریافت اجازه روایت نایل آمد و پس از درگذشت عمویش در سطوح عالی اجتهادی به تدریس پرداخت و اندی نگذشت که ریاست حوزه علمیه نجف و مرجعیت دینی مردم به او واگذار شد.

او فقیهی کثیرالتألیف بود اما با کمال دریغ آثار ایشان به دست محققان نرسیده است جز اثر بلغة الفقیه. آثاری که از ایشان یاد شده به شرح ذیل است: 1) مصباح العباد 2) رساله عملیه مبسوط 3) الوجیزه 4) مختصر مصباح العباد 5) مواقف حاسمه فی تاریخ التضحیه و الفداء 6) بلغه الفقیه: کتابی قیّم و مجموعه ای تناور از رسائل و مباحث فقهی که بسیاری از مهمات ابواب فقه را در برگفته است این کتاب طبق ترتیبی نیکو و با أسلوبی منسجم تدوین شده است.

سید محمد بحرالعلوم پس از 65 سال تلاش فکری و اجتهادی و تربیت شاگردان و تألیف آثار ممتاز و جد و جهد مثال زدنی در حل مشکلات گوناگون مردم در شب 22 رجب سال 1326 به دیار باقی شتافت و در جوار رحمت رب اش آرمید.

2-     شیخ محمد سلطان عراقی ( سلطان العلماء )

او فرزند آقا علی میرزا در سال 1296 هجری قمری برابر با 1258 هجری شمسی در شهر عالم خیز و دانشمند پرور عراق (اراک) دیده به جهان گشود .

مرحوم آیه الله سلطان بنا به رسم آن دوره، مقدمات علوم را در محضر اساتید شهر خود به پایان رساند و پس از آنکه درجات بعدی علوم متداول حوزوی را نیز فرا گرفت برای تکمیل تحصيلات، به عراق عرب هجرت نمود و در شهر مقدس نجف اشرف و سامرا نزد اساتید و بزرگانی نظیر آیه الله آخوند ملا کاظم خراسانی صاحب کفایه الاصول معروف به آخوند خراسانی و آیه الله سید محمد کاظم طباطبائی یزدی و میرزا محمد تقی شیرازی و دیگران دروس علمی و عملی اسلامی را تلمذ نمود.

چند تن از شاگردان برجسته وى عبارتند از :

حاج شیخ محمد علی اراکی، شيخ محمد اسماعيل صادقي جاپلقي، شيخ ذبيح الله ارضي،شيخ علی آقا میریحیی کرهرودی، شیخ قنبر رفیعی.

سرانجام این مرد بزرگ و متقی که به راستی از بزرگان مفاخر و مشاهیر استان مرکزی و جهان اسلام می باشد در 21 رمضان 1382 هجری قمری برابر با 26 بهمن 1341 هجری شمسی جهان خاکی را برای خاکیان رها کرد و روحش به جهان افلاکی و ملکوت اعلی در قرب حضرت دوست پرواز نمود .