عبدالرضا عسکری گفت: نبش قبر حجربن عدی، غربت و مظلومیتش را دوباره نمایان کرد
روابط عمومی پژوهشکده باقرالعلوم (علیه السلام) – مدیر گروه دانشنامه صحابه پیامبر اعظم پژوهشکده باقرالعلوم (ع) با اشاره به هتک حرمت مقبره حجر بن عدی اظهار داشت: بی شک این عمل در هیچ دین و آیینی ستوده نیست چه برسد به دین مبین اسلام آن هم نه یک فرد عادی کسی مثل صحابه رسول خدا(ص) و امیرالمؤمنین امام علی(ع)،و در حقیقت، نبش قبر حجربن عدی، غربت و مظلومیتش را دوباره نمایان کرد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده باقرالعلوم (علیه السلام): عبدالرضا عسگری گفت: سیری در کتب سیره و تاریخ کافی است تا زشتی عمل کسانی که به قبر حجر بن عدی اهانت کردند بیش از پیش نمود پیدا کرده و باطن آن ها را برای همگان روشن کند. مگر حجر صحابه رسول خدا نبود؟ کافی است در تاریخ صدر اسلام مروری کنید تا مظلومیت یاران راستین پیامبر خدا بیشتر آشکار شود!!! این عمل شنیع باعث شد تا بار دیگر حق جویان و حق طلبان صفحات زندگی نورانی حجر را دوباره ورقی بزنند و به غربت و مظلومیتش بگریند.
وی با ارائه توضیحاتی در مورد نسب این صحابه گفت: ابوعبد الرحمن حجر بن عدى الأدبر معاوية بن كندة الكندى الكوفى معروف به حجر الخير است.و قبل از اسلام در قبيله كنده چشم به جهان گشود که به همراه برادرش هانى بن عدى به محضر رسول خدا (ص) شرفياب و مسلمان شدند.
این مدیر پژوهشی با اشاره به کلمات سیره نویسان در مورد حجر گفت: ابن عبدالبر در الاستيعاب مى نويسد: حجر از فضلاء صحابه و با كمى سنش از بزرگان ايشان به شمار مى رود. ابن عساكر در تاريخ مدينة دمشق مى نويسد: حجر بن عدى از مردمان كوفه بود و به محضر پيامبر خدا (ص)رسيده است. حاكم نیشابوری نقل مى كند: حجر بن عدى جاهليت را ديده سپس همراه پيامبر اكرم (ص) شده و از آن حضرت حديث شنيده است. حجر در زمان رسول خدا در جنگ يرموك شركت داشت و در سفر حجى به همراه پيامبر (ص) بوده است.
عسکری با اشاره به اینکه او زاهدى پرهيزگار و عابدى مجاهد بود تصریح کرد: حكايت نماز هزار ركعتِ شبانه روزىِ وى ميان سيره نويسان و مورخان مشهور است. حجر مردى مستجاب الدعوة بود، چنانكه نقل مى شود در راه شام موقع وضو و نماز آب نداشت از نگهبانان آب خواست ولى آنها امتناع كردند، حجر دست به دعا برداشت ناگهان ابرى ظاهر شد كه از آن آب ريزش مى نمود. حاكم نيشابورى وى را با عنوان راهب اصحاب محمد (ص) آورده است. ابومعشر می گويد: حجر عابدى بود كه محدث نمى شد مگر اينكه وضو مى گرفت و پس از هر وضو نماز مى خواند و نيز آبى نمى ريخت مگر اينكه وضو مى ساخت و نماز مى خواند.
مدیر گروه دانشنامه صحابه پیامبر(ص) توضیحاتی در مورد زندگی سیاسی و اجتماعی حجر داد و گفت: در زمان خلیفه دوم ايشان در جنگ قادسيه و نيز فتح مرج عذراء در منطقه دمشق حضور داشت و اين منطقه بوسيله او مسلمان شدند. ايشان از جمله افرادى بوده كه در تجهيز و دفن ابوذر این صحابه بزرگ رسول خدا حضور داشته و در اعتراض هاى اهل كوفه نسبت به والى گماشته شده از سوى خلیفه سوم ـ سعيد بن عاص ـ صورت مى گرفت حضور داشت.
وی در مورد همراهی حجر با امیر المؤمنین(ع) خاطرنشان کرد: بی شک حجر از یاران با وفای امیرالمومنین علی (ع) است که در جنگ جمل ، صفين و نهروان حضور داشته است. پس از شهادت امام علی (ع) حجر بن عدى از یاران مخلص امام حسن مجتبى (ع) است.
عسکری ادامه داد: حجر هر دو کارگزار معاويه یعنی مغیره بن شعبه در سال 41 و زیاد بن ابیه در سال 51 هجرى را نصیحت می کرد و مدام از مقام والای امیرالمومنین علی دفاع می کرد تا اینکه در همین سال حجر به دست زیاد دستگیر و با سخت ترين حالت و در غل و زنجير پیش معاویه فرستاد. معاویه دستور داد تا گردنش را بزنند. حجر به مامورين همراه خود گفت: رهايم كنيد و اجازه دهيد تا دو ركعت نماز بگذارم. آنها پذيرفتند ولى گفتند نمازت را طولانى نكن. حجر گفت: اگر گمان نمى كرديد كه من از ترس مرگ نماز را طولانى می کنم، دوست داشتم كه طولانى ترين نماز عمرم را ادا و نواقصى كه در نمازهاى گذشته داشته ام با اين دو ركعت جبران كنم.
این پژوهشگر تاریخی تاکید کرد: حجر به همراهانش گفت: اين غل و زنجير را از من برنداريد و مرا غسل ندهيد و خونم را نشوييد، چرا كه من مى خواهم در روز قيامت بر پل صراط و با اين حال معاويه را ملاقات كنم. به نقلی سپس دست به دعا برداشت و گفت: خدايا از تو عليه امت كمك مى جوييم كه اهل كوفه عليه ما گواهى دادند واهل شام ما را مى كشند. گر چه مرا مى كشيد ولى بدانيد اول سوارى بودم كه در اين سرزمين خدا را تهليل گفتم و اول كسى هستم كه سگان اينجا به رويم پريدند سپس حجر را با پنج نفر كشتند و در مرج عذراء به خاك سپردند. و این واقعه در ماه شعبان المعظم سال 51 هجرى اتفاق افتاد و سر مباركش از بدن جدا شد.
عسگری با اشاره به اثرات شهادت حجر خاطرنشان کرد: در همان زمان كشته شدن حجر در ميان مسلمانان ايجاد ناراحتى عجيبى کرد و نه تنها دوستان و شيعيان امام على (ع) ناراحت شدند بلكه همان هايى كه با آن حضرت مخالف بودند از كشته شدن حجر اظهار تنفر و بيزارى کردند؛ در همان سالى كه حجر كشته شد معاويه در حج ، امام حسين (ع) را ملاقات كرد و گفت: مى دانى با حجر و و دوستان پدرت چه كردم؟ امام (ع) فرمود: چه كردى؟ گفت: آنان را كشتيم، غسل داده، نماز خوانديم و دفن نموديم. امام (ع)فرمود: ايشان را خصم خود گردانيدى، ولى معاويه اگر من كسى از ياران تو را بكشم نه غسل مى دهم و نه نماز برايش مى خوانم و نه كفنش مى كنم و نه دفنش مى كنم (يعنى آنها كافرند و تو اينها را مسلمان دانستى و كشتى).
وی ادامه داد: معاويه نيز از كشتن حجر پشيمان شد و سخت خود را ملامت مى كرد؛ حتى در موقع جان دادن مكرر مى گفت: «يومى منك يا حجر يوم طويل»؛ روز محاكمه من و تو روز طولانى و سختى خواهد بود.
عسکری تصریح کرد: از ابوالاسود دئلى نقل مى شود كه پس از كشته شدن حجر، در مراسم حج سال 51 هجرى معاويه بر عايشه وارد شد، عايشه پرسيد: اهل عذراء، حجر و يارانش را كشتى؟ معاويه گفت: ام المؤمنين صلاح امت را در كشتن ايشان ديدم، و اگر مى ماندند امت پيامبر فاسد مى شدند! عايشه گفت: از رسول خدا (ص) شنيدم كه فرمود، در عذراء جماعتى از امت من کشته مى شوند كه خداوند و آسمانیان به نفع آنان خشمگین می شوند. حال نبش قبر این صحابه بزرگوار چه بر روز آسمانیان آورده است چه برسد به زمینیان !!!
وی در پایان خاطرنشان کرد: علاقمندان جهت اطلاعات بیشتر می توانند به جلد دوم دائرةالمعارف صحابه پیامبر اعظم (ص) مراجعه کنند.