برای دانلود اپلیکیشن «انصار امام مهدی (عج)» اینجا کلیک فرمایید.
نزاع و کشمکش حق و باطل همیشه همراه و دوشادوش بشریت بوده است و نمی‌توان هیچ زمانی را خالی از آن دانست. وجود حق، تجسم لطف و عنایت الهی است که همیشه، حجت خدا را برای هدایت انسان‌‌ها اتمام داشته است. و باطل زاییده هواهای نفسانی و وسوسه‌های شیطانی و انحرافی است که با هدایت و بعثت انبیاء در جنگ و ستیز است. و این انسان است که در لابلای این تخاصم، تصمیم می‌گیرد و انتخاب می‌کند. چنانچه طینت صلصالی و تمایلات حیوانی خود را گسترش دهد به اسفل‌السافلین می‌رسد و چنانچه حق و صلاح و رعایت طینت ملکوتی را بنماید. به فلاح و اعلی علیین می‌رسد.
اما این نزاع و کشمکش بین حق و باطل، ابدیت ندارد و بالاخره پیروزی نهائی از آن حق است. و این زمان، وقت ظهور مصلح آسمانی حضرت بقیة الله الاعظم ـ علیه السلام ـ می‌باشد. خستگی‌ها، نگرانی‌ها، سیاهی‌‌‌ها به سر می‌رسد. وحشت و اضطراب، فقر و تبعیض، حق‌کشی و باطل‌پروری، ضلالت و بدعت درهم کوبیده می‌شود. و عدل و قسط، آبادانی و امنیت، ایمان و توحید در جامعه انسانی در سایه دولت کریمه حضرت خاتم الاوصیاء ـ علیهم السلام ـ برقرار می‌گردد. این همان آرزوی دیرینه همه بشریت و ادیان آسمانی است که از ترس و وحشت، چپاول و غارت، فضیلت‌سوزی و خباثت‌پروری، به ستوه آمده است.
مصلح جهانی یک موضوع مورد انتظار جامعه بشری است همچنانکه آن مصلح حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ فرزند حضرت امام حسن عسگری ـ علیه السلام ـ است یک حقیقت ثابت و مسلم اسلامی است و اینکه جهانیان تشنه ظهور چنین مصلحی هستند مستغنی از بیان است.
ما، در پیشگاه آرزوی انسانیت شکنجه‌شده ـ که جنگ‌‌ها و آزمندی‌های استعمارگران، آن را در هم کوبیده ـ هستیم، انسانیتی که با اشتیاق، چشم به راه منجی بزرگ است تا بیاید و حکومت الله را ـ که هیچ‌کس از آن بی‌نیاز نیست و استثمار و تبعیض در آن راه ندارد ـ در جهان برقرار کند.
ما، در پیشگاه آن عدالت قاطعی هستیم که جور و ستم و برده‌گیری را نابود و فضیلت و محبت و مواسات و ایثار و مؤدت را در بین مردم بگستراند. و در سایه چنین حکومتی است که هر نوع حاکمیتی که زندگی و حیات بشری را بازیچه خود قرار دهد و تباهی را در زمین رواج دهد محکوم به فنا و نابودی خواهد بود.
ما، در پیشگاه آن عدل آسمانی و منتظَر قرار داریم که هبةالله و هدیه و نعمت عظمای الهی بر انسان‌هاست؛ آن پیشوای منتظری که دل‌های محرومین و بیچارگان را امیدوار و از رحمت، سرشار می‌کند و خیرات و برکات خدایی را برای آنان تقسیم می‌کند.
ما، در پیشگاه قائم آل محمد، خاتم الاوصیاء دوازدهمین امام از امامان اهل بیت ـ علیهم السلام ـ هستیم که خداوند متعال او را برای اصلاح جهان و تغییر نظام‌های فاسد حاکم بر جهان ـ که انسان را به پست‌ترین مراحل سقوط رسانده ـ آماده کرده است.
خداوند متعال ـ حقاً ـ وجود مقدس امام مهدی ـ علیه السلام ـ را برای انجام عالیترین و بزرگترین رسالت اصلاح جامعه بشری آماده کرده است، پس اوست که دنیا را از عدل و قسط پر می‌کند، بعد از آنکه از ظلم و جور پر شده باشد.
خدای مهربان، او را برای چنین مقصود عالی از بین اولیایش انتخاب و برگزیده است؛ زیرا قلب و سرشت آن حضرت از همه مردم، رقیقتر و با صفاتر و از نظر بصیرت و ذکاوت، از همه نافذتر است؛ چون او از اهل بیتی است که خداوند آنان را آراسته و از هر گونه پلیدی دور ساخته و به آنان ـ مسلماً ـ طهارت و پاکی بخشیده است. [1]
از روشن‌ترین و برجسته‌ترین مسایل اسلامی، همانا موضوع و قضیه امام منتظر ـ علیه السلام ـ و مهدی موعود است. به تحقیق رسول گرامی اسلام ـ که از روی هوا و هوس سخن نمی‌گوید ـ و همچنین ائمه مسلمین و هادیان امت ـ که گنجینه علم پیغمبر(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و مخزن حکمت آن حضرت می‌باشند ـ به وجود و ظهور حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ بشارت داده‌اند. و اخبار و روایات آن بزرگواران ـ به اصطلاح علم رجال ـ اخبار آحاد و خبر یک نفر و دو نفر نیست که قابل تشکیک و تردید و سند آن روایات، قابل مناقشه و نقد باشد، بلکه این اخبار ـ به اصطلاح علم رجال ـ متواتر و یقین‌آور می‌باشد و به مرحله قطع و یقین رسیده است. و عالمان و خبرگان حدیث‌شناس و حفاظ و روات حدیث، آن‌ها را تصدیق و تأیید کرده و بدان‌ها اطمینان و ایمان پیدا کرده و همگی، آن‌ها را در مدونات و جوامع حدیثی و تاریخی خود، ضبط و تدوین نموده‌اند. تواتر و یقین به این اخبار، به جایی رسیده است که تشکیک و تردید در آن‌ها مانند آن است که در یکی از ضروریات دین و بدیهی‌ترین مسایل آن، تشکیک شده است. لذا راویان حدیث از پیغمبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ نقل کرده اند که فرموده است:
هر کس که به خروج و ظهور حضرت مهدی ـ سلام الله علیه ـ منکر شود، حقیقتاً به آنچه بر محمد ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ نازل شده، کفر ورزیده است[2]
عقل سلیم ـ به طور کلی ـ به وجود مهدی موعود و امام منتظر ـ علیه السلام ـ و اینکه حتماً ظهور خواهد کرد، باور پیدا می‌کند؛ زیرا چنین چیزی از نظر عقل، ممکن و شدنی است و هیچ گونه دلیل علمی بر امتناع و نشدن آن، وجود ندارد، چون آنچه تاریخ و سنت از پیغمبر اسلام و اوصیای گرامی‌اش در این زمینه نقل کرده، هرگونه شک و وهم را محو و نابود می‌کند و با تمام صراحت بر ظهور حتمی آن حضرت در عرصه حیات، جهت در هم کوبیدن ظلم و ستم و اعطای حیات مجدد و نشاط بیشتر به اسلام، دلالت دارند.
علاوه بر این همه اخبار و روایات، همه ادیان آسمانی و مسلک های اجتماعی، همه‌وهمه در این جهت که یک مصلح همگانی خواهد آمد ـ که اقامه حق و حکم به عدل نماید و مکر و حیله و ستم را در هم کوبد ـ اتفاق نظر دارند.
و نیز علاوه آنکه حکم و حکومت آن حضرت، از تمام آنچه از پیشرفت و تمدن و تکامل که در تمام تاریخ، نصیب بشریت شده و تا حدودی به او رشد داده بالاتر و رفیع‌تر است.
در اقتدا به همین راه درخشان حق است که امام خمینی قائد بی‌نظیر دوران غیبت کبری در برابر بدعتها مبارزه عظیم با تمام مظاهر کفر و طاغوت را در سرلوحه وظایف خویش قرار داد، همان مبارزه‌ای که یکی از بزرگترین و مهم‌ـرین وظایف علمای اسلام در طول تمام تاریخ اسلام به تصریح سیره و روایات و آیات است.
پیامبر اکرم(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرماید: «اذا ظهرت البدع فی امتی فلیظهر العالم علمه. فمن لم یفعل فعلیه...»؛[3][4]
هر گاه بدعتها در میان امت من ظاهر شود برعهده عالمان است که علم خود را آشکار کنند و با بدعتها به مبارزه برخیزند تا مردم از بدعتها آگاهی یافته و اغفال نشوند، در این روایت بر علمای شیعه واجب شده است که با بدعتها مبارزه کنند، در راه مبارزه با بدعتها و امر به معروف و نهی از منکر علمای شیعه از جان خویش گذشته و در راه زدودن بدعتها جهاد نموده و حکم جهاد داده‌اند[5] و خود در این راه از همان آغاز غیبت کبری در این راه شهید شده‌اند و شکنجه‌‌‌ها و آزار‌‌ها را به جان خریده‌اند.[6][7]
چنان‌که پیامبر اکرم(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) آن‌ها را وارث خویش می‌داند و امام معصوم(علیه السلام) آن‌ها را جانشین خود در عصر غیبت مطرح می‌کند، همان‌طور که رسول خدا(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) با بدعتها و خرافات جاهلی در عصر خویش مبارزه کرد و در طول ۲۳ سال دین الهی را مستقر نمود و جانشینان خویش را برای حفظ دین از آلوده شدن به خرافات و بدعتها مسئول نمود آخرین جانشین پیامبر اکرم(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در آغاز غیبت کبری این وظیفه مهم را به عهده عالمان نهاده و از آن‌ها خواسته است که مدافع دین ناب محمدی(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) باشند و علما نیز براساس پیمانی که خداوند از آن‌ها گرفته بر این عهد وفا دارند. (... و ما اخذ الله علی العلماء اَلّا یُقارّوا علی کظةٍ الظالم...).[8]
بحمدالله در عصر کنونی هم، علما و بزرگان شیعه که از افتخارات مذهب و حافظان شریعت هستند، همچون علمای گذشته، این امانت گران‌بهای دین و ارزش‌های مقدس و غنی شریعت را که با رنج و تحمل مشقت‌های گذشتگان به آن‌ها رسیده است، با تمام وجود حافظ و نگهبان‌اند و با قلب و قلم خود آن را امتداد بخشیده‌اند.
لذا از تمام نویسندگان گران‌سنگ تشکر می‌کنیم که کتاب‌های ارزشمند خود را در اختیار ما گذاشتند تا در قالبی نوین در منظر ظهور و مبارزه با بدعت برد و همچنین از تمام نویسندگان دیگر هم تقاضا داریم اگر کتابی در باب امام عصر(عج) فراهم آورده‌اند در اختیار این پژوهشکده قرار دهند تا به فضل الهی در نسخه‌های ارتقاء یافته دیگر هم در کتابخانه انصار امام مهدی(عج) درج شود و شیعیان و محبان و عدالت‌طلبان و حق‌جویان از آن استفاده کنند.
این گردآوری و تنظیم نتیجه زحمت اعزه زیادی است که خداوند به همه آن‌ها جزای خیر دهد. خصوصاً بخش فنی پژوهشکده که متحمل زحمت فراوان شدند.
در پایان یادآور می‌گردد پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام در راستای وظیفه‌ای که برعهده خویش احساس می‌کند آمادگی گفت‌وگوی تفصیلی و حضوری در باب مهدویت با دغدغه‌مندان و متأثران از شبهات مدعیان دروغین می‌باشد که مرضی حضرت ولی عصر (عج) قرار گرفته و گامی در جهت انتظار حقیقی و روشنگرانه آن حضرت باشد.
در تاریخ 28/1/1398
مصادف با سوم شعبان 1440
حجت الاسلام والمسلمین رسول غفارپور
پی‌نوشت‌ها:
[1]. آل عمران / 103.
[2]. قم حوزه علمیه ولادت با سعادت حضرت صاحب العصر امام زمان ـ علیه السلام ـ 1376ـ1418 ابولفضل اسلامی (علی). موسسه نشر فقاهت قم
[3]. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۲، ص۷۲، چ چهارم، تهران، اسلامیه، ۱۳۶۲.
[4]. حجتی، محمد باقر، آداب تعلیم و تعلم در اسلام، ترجمه منیة‌المرید شهید ثانی، ص۲۴۷ چ دوازدهم، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۶۴.
[5]. مطهری، مرتضی، گفتار معنوی، ص۲۴۰، چ دوم، تهران صدرا، ۶۳.
[6]. ر.ک: امینی، عبدالحسین، شهداء راه فضیلت، از ص۲۴ـ۴۰۵، تهران، انتشارات روزبه، ۱۴۶۴هـ. ق.
[7]. ر.ک: مطهری، مرتضی، گفتارهای معنوی، ص۲۴۰، چ دوم، تهران صدرا، ۶۳.
[8]. ر.ک:امام علی علیه السلام، نهج البلاغه، خطبه ۳، ص۱۰، ترجمه: محمد دشتی.